نای حکمت : مواعظ حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم به ابوذر غفاری صفحه 5

(چه خوب، ای ابوذر!

(تو از مایی. تو از خانواده مایی، و تو را سفارش می کنم که آن را خوب فراگیری، وصیت و توصیه ای که در بردارنده تمام راهها و روشهای خیر و خوبی است. اگر آن را بیاموزی و پاسدارش باشی؛ به منزله دو بالی خواهد بود که تو را در پرواز مدد کند...)

محمد(ص)، معلم توحید

از اینجا، سخنان پیامبر به ابوذر شروع می شود.رسول خدا، شاگردی ممتاز و گوشی پندنیوش و قلبی آگاه را در پیش و رو به رو دارد و می داند که پیام و سخنش بر دل خداشناس خواهد نشست.می داند که نصیحت و توصیه هایش، تباه نخواهد شد و هدر نخواهد رفت.

محمد (ص) و ابوذر، رو به روی هم اند. رسول خدا سخن می گوید (ابوذر)، گوش جان را به این چشمه سار زلال معرفت و تعلیم گشوده است.

پیامبر، سخن را از (خدا) آغاز می کند:

ای ابوذر!

خدا را آنگونه عبادت کن که گویا او را می بینی.

اگر تو او را نمی بینی، او تو را می بیند.

بدان که سرآغاز عبادت و خداپرستی، (معرفت) و