این تنها قطعه ای از حیات این مرد بود که باید اسم آن را وفاداری کامل به مقام و به عظمت نبوت بگذاریم. (1)
حلال خوری ابوذر
امّا قطعه ای دیگر از حیات اوست که خیلی مهم تر از قطعه قبل است.
ابوذر در زمان حکومت عثمان، در کمال تهیدستی و فقر قرار گرفت و زندگی مادی اش برگشت. این شعر را امیرکبیر وقتی رگش را در حمام فین کاشان زدند، با انگشت در خونش زد و بر روی دیوار حمام فین نوشت. این شعر تا پنجاه و شصت سال پیش هم بود:
چو آید به مویی، توانی کشید
چو برگشت، زنجیرها بگسلد
اگر خداوند مهربان بخواهد کاری نشود و بخواهد انسان را در این نقطه، آزمایش نماید تا اینکه معلوم
1- (1)) 1. علی ابن ابراهیم، تفسیر قمی، ج1، ص295- 294.