- اَلاِْهْداءِ 1
- ارزش پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن 7
- درمان خود را از قرآن بخواهید 9
- قرآن حجّت خدا بر مردم است 13
- قرآن ، برترین نعمت خداوند 14
- هدف قرآن ، عاقل ساختن انسان 15
- قرآن، کتاب حکیم 25
- قرآن، همیشه تازه جاودان 28
- رجوع به قرآن راه رهایی از فتنه هاست 39
- اهمیت قرآن از دیدگاه پیامبر رحمت و آزادی صلی الله علیه و آله 39
- قرآن پیشوا و رحمت است 75
- ترغیب به حفظ کردن قرآن 86
- آنچه که زیبنده قرآن دان نیست 97
- تشویق به تلاوت قرآن 98
- 1 تمیز کردن دهان 105
- 2 ترتیل (روشن و شمرده خواندن) 106
- ترتیل (روشن و شمرده خواندن) 106
- تلاوت های ممنوع 111
- کسی که قرآن لعنتش می کند 112
- قاریان نابکار 114
- گوش دادن به قرآن 118
- قرآن ظاهری دارد و باطنی 120
- پرهیز از تفسیر به رأی 121
- انواع آیات قرآن 123
- امّ القرآن 124
- قرآن از دیدگاه فاطمه زهرا علیهاالسلام 129
- قرآن از دیدگاه امام علی علیه السلام 134
- قرآن همیشه نو است 137
- پاداش قرآن دانان 138
- حق تلاوت 140
- تدبر 143
- گونه های قاریان 144
- آیات محکم و متشابه 151
- وجوه قرآن 153
- قرآن از دیدگاه امام حسن علیه السلام 155
- قرآن از دیدگاه امام حسین علیه السلام 157
- قرآن از دیدگاه امام زین العابدین علیه السلام 158
- قرآن از دیدگاه امام باقر علیه السلام 166
- قرآن از دیدگاه امام صادق علیه السلام 181
- 4 پناه بردن به خدا 190
- پناه بردن به خدا 190
- آداب گوش دادن به قرآن 194
- اشارت های قرآن 199
- آموختن قرآن 215
- قرآن از دیدگاه امام موسی الکاظم علیه السلام 228
- قرآن از دیدگاه امام رضا علیه السلام 230
- قرآن ازدیدگاه امام جواد علیه السلام 233
متشابه به هلاکت درافتاده اند ؛ زیرا معنای آن ها را نفهمیدند و حقیقت آنها را نشناختند . از این رو ، با آرای شخصی خود آنها را تأویل و توجیه کردند و بدین سان خود را از رجوع به اوصیاء و پرسیدن از آنها بی نیاز دانستند ... .
امّا متشابه قرآن ، آن است که از آن منحرف شده است . لفظش یکی و معنایش متفاوت است ، مانند این سخن خدای عزوجل : «خدا هرکه را بخواهد گمراه می کند و هرکه را خواهد هدایت می کند» . در این جا گمراه کردن را به خودش نسبت داده است و این گمراه کردن آنها از راه بهشت است به سبب افعال و اعمال خودشان . در جایی دیگر گمراهی را به کفّار نسبت داده و در آیه ای دیگر به بت ها منتسب کرده است .
(156) قرآن شناسی
وجوه قرآن
الإمامُ علیٌّ علیه السلام لِعَبدِاللّه ِ بنِ العبّاسِ لَمّا بَعَثَهُ لِلاِْحْتِجاجِ علَی الخَوارجِ : لا تُخاصِمْهُم بالقرآنِ ؛ فإنَّ القرآنَ حَمّالٌ ذو وُجوهٍ ، تَقولُ و یَقولونَ ، و لکنْ حاجِجْهُم (خاصِمْهُم) بِالسُّنَّهِ ، فإنّهُم لن یَجِدُوا عَنها مَحیصا.(1)
هنگامی که عبداللّه بن عباس را برای گفتگو با خوارج و اقامه حجت بر آنان فرستاد ، به او فرمود : با آنان به وسیله قرآن ستیزه مکن ؛ زیرا قرآن وجوه گوناگونی دارد . تو چیزی می گویی و آنها چیزی می گویند ، بلکه با آنان به وسیله سنّت احتجاج کن ؛ زیراکه آنان در برابر سنت راه گریزی (و توجیهی) ندارند .
عِکرَمَهُ : سَمِعتُ ابنَ عبّاسٍ یُحَدِّثُ عَنِ الْخَوارجِ الذّینَ أنکَرُوا الْحُکومَهَ
قرآن شناسی (157)
1- نهج البلاغه : نامه 77 .