- اَلاِْهْداءِ 1
- ارزش پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن 7
- درمان خود را از قرآن بخواهید 9
- قرآن حجّت خدا بر مردم است 13
- قرآن ، برترین نعمت خداوند 14
- هدف قرآن ، عاقل ساختن انسان 15
- قرآن، کتاب حکیم 25
- قرآن، همیشه تازه جاودان 28
- رجوع به قرآن راه رهایی از فتنه هاست 39
- اهمیت قرآن از دیدگاه پیامبر رحمت و آزادی صلی الله علیه و آله 39
- قرآن پیشوا و رحمت است 75
- ترغیب به حفظ کردن قرآن 86
- آنچه که زیبنده قرآن دان نیست 97
- تشویق به تلاوت قرآن 98
- 1 تمیز کردن دهان 105
- 2 ترتیل (روشن و شمرده خواندن) 106
- ترتیل (روشن و شمرده خواندن) 106
- تلاوت های ممنوع 111
- کسی که قرآن لعنتش می کند 112
- قاریان نابکار 114
- گوش دادن به قرآن 118
- قرآن ظاهری دارد و باطنی 120
- پرهیز از تفسیر به رأی 121
- انواع آیات قرآن 123
- امّ القرآن 124
- قرآن از دیدگاه فاطمه زهرا علیهاالسلام 129
- قرآن از دیدگاه امام علی علیه السلام 134
- قرآن همیشه نو است 137
- پاداش قرآن دانان 138
- حق تلاوت 140
- تدبر 143
- گونه های قاریان 144
- آیات محکم و متشابه 151
- وجوه قرآن 153
- قرآن از دیدگاه امام حسن علیه السلام 155
- قرآن از دیدگاه امام حسین علیه السلام 157
- قرآن از دیدگاه امام زین العابدین علیه السلام 158
- قرآن از دیدگاه امام باقر علیه السلام 166
- قرآن از دیدگاه امام صادق علیه السلام 181
- 4 پناه بردن به خدا 190
- پناه بردن به خدا 190
- آداب گوش دادن به قرآن 194
- اشارت های قرآن 199
- آموختن قرآن 215
- قرآن از دیدگاه امام موسی الکاظم علیه السلام 228
- قرآن از دیدگاه امام رضا علیه السلام 230
- قرآن ازدیدگاه امام جواد علیه السلام 233
محکم خواهد بود . یک نظام اجتماعی ، سیاسی زمانی که برنامه اساسی ندارد ، دچار هرج و مرج است ولی وقتی که دارای برنامه درست و نظم و حساب و کتابی باشد ، می گویند در اینجا برنامه حق حکومت می کند . کلمه «محکمه» ، «حکمت» و مانند آن ، نشانگر معنای استواری و غیرقابل زوال است .
خدای متعال که قرآن را کتاب حکیم می نامد ، برای آن است که قرآن به موقع سخن می گوید، خوب سخن می گوید ، سخن خوب می گوید و در کنارش برهان و دلیل می آورد . سخنی که برهان ندارد محکم نیست ، متزلزل و فروریختنی است . قرآن چنان از استحکام برخوردار است که به هیچ وجه نمی توان آن را از پای درآورد ؛ هم با علم حصولی و برهانی و هم با علم شهودی و حضور مشاهدات صحیح همراه است و چون دربردارنده حکمت نظری مانند الهیات و حکمت عملی مانند فقه ، اخلاق و حقوق است ، به عنوان حکمت معرفی شده است : «ذلِکَ مِمّا
قرآن شناسی (29)