پوشش و آرایش از دیدگاه پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 90

پرهیزکاری معنا شده است(1) و معین نیز در فرهنگ فارسی معین, عفاف را به همین معنا آورده است.(2)

عفت، نوعی منش و رفتار درونی است, ولی نمود عینی و رفتاری نیز دارد. ازاین رو، به فردی عفیف می گویند که این حالت در رفتار او آشکار باشد.

پیوند حجاب و عفاف از دیدگاه دین

حجاب زیرمجموعه عفت است. با پوشش، حجاب محقق می شود، ولی تحقق عفاف به صرف پوشش نیست. پوشش همراه با اعمالی چون ناز و عشوه و نگاه به نامحرم، پوششی غیرعفیفانه است.

عفاف, حالتی درونی است و حجاب به ظاهر و شکل برمی گردد؛ یعنی یکی, ظاهری و دیگری, باطنی است. میان حجاب و عفت، تأثیر و تأثر متقابل وجود دارد. هرچه حجاب و پوشش ظاهری, بیشتر و بهتر باشد، این کار در تقویت و پرورش درونی عفت اثرگذارتر است و هرچه عفت درونی تر باشد، سبب حفظ حجاب ظاهری می شود. حجاب، میوه عفاف و عفاف, ریشه حجاب است.