تدبر درقرآن شامل زمینه‌ها، کلیدها، اصول .. صفحه 109

«...يَجْــري كَمــا تَجْــري الشَّمسُ وَ القَمَـرُ...»(5)

قرآن، خورشيد جاري در بستر زمان مي‌باشد و همه مكان‌ها و زمان‌ها را تا قيامت، در هنگام نزول مدنظر داشت چرا كه مظهر احاطه و نظارت الهي بر گذشته و حال و آينده مي‌باشد از اين رو، پيام قرآن مقيد به هيــچ مكــان و زمــاني، حتــي زمـــان و مكــان نــزول نمي‌بــاشــد ؛

1- 28 / زمر .
2- 32 / فرقان .
3- 3 و 4 / زخــــــــرف .
4- 31 / مدثر .
5- الميزان، ج 3، ص 72 .

(112) مثال‌هاي زيباي قرآني

در غير اين صــورت قرآن نمي‌توانست براي آيندگان، پيامي داشته باشد.

«وَ لَوْ أَنَّ الايَةَ اِذا نَزَلَتْ في قَوْمٍ ثُمَّ ماتَ القَوْمُ ماتَتِ الايَةُ، لَما بَقَيِ الْقُرآنِ شَيْ‌ءٌ وَ لكِنَّ القُرآنَ يَجْري أَوَّلُهُ عَلي آخِرِهِ ما دامَتِ السَّمواتُ وَ الاَْرْضُ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ آيَةٌ يَتْلُونَها هُمْ مِنْها مِنْ خَيْرٍ اَوْ شَرٍّ»(1) ؛ (و اگر آيه هرگاه درخصوص قومي نازل شود سپس آن قوم بميرند، آيه نيز مي‌ميرد، كه بي‌شك از قرآن ـ ديگر ـ چيزي باقي نخواهد ماند، وليكن قرآن از اول تا آخرش جريان دارد مادامي كه آسمان‌ها و زمين استمرار دارند و براي هر قومي آيه‌اي است كه آن را تلاوت مي‌نمايند ـ بايد تــلاوت نمايند يا از آن پيروي خواهند نمود ـ در حالي كه ايشان نسبت به آن ـ آيـه ـ در خيـر يــا شــرّ خــواهنــد بــود).