تدبر درقرآن شامل زمینه‌ها، کلیدها، اصول .. صفحه 126

خود را مخاطب قـرآن ديــدن

«أنَْتَ تَقْــرَأُ الْقُــرآنَ مـا نَهـاكَ فَـاذا لَـمْ يَنْهَــكَ فَلَسْــتَ تَقْــرَؤُهُ» (1)

(تو مــادامــي قــرآن مي‌خــواني كــه تــو را نهــي كنــد پس هرگاه تــو را نهــي نكــرد پس تــو آن را نمـي‌خــوانـي!)

در جريان تدبّر از پس كندو كاو و پي بردن به پيام قرآن، بايد خود را مخـاطب پيام‌ها و انــذار و بشــارت‌هاي آن ببينيم.

قرآن نه كتابي است صرفا براي مطالعه و نه فيلمي است جهت تماشا، بلكه همچون كارگرداني است كه متناسب با واقعيت نفساني و شرايط فكــري روحــي مخـاطـب، نقشي از او را در صحنه‌هاي خويش به نمايش مــي‌گــذارد.

از اين رو، ما به عنوان مخاطب قرآن بايد خود را صاحب نقشي در صحنه‌هاي مطرح شده در قرآن ببينيم ؛ در اين صحنه بايد ببينيم ما با

شناخت شيوه‌ها و مراحل برداشت از قرآن (129)

توجه به شرايط فكري، روحي و اخلاقي كه هم‌اكنون در آن به سر مي‌بريم، چه نقشي را ايفاء مي‌كرديم و چـــه مـــوضعــي را اتخــاذ مي‌نمـوديـم و در چــه راهي قـدم مي‌گذاشتيم .

با اين توجه، صحنه‌هاي قرآن، برايمان ملموس و عيني شده، هشدارها و بشارت‌هايش تا عمق جانمان تأثير مي‌گذارد.