تدبر درقرآن شامل زمینه‌ها، کلیدها، اصول .. صفحه 66

اين سمبل، مايه تذكري است براي انسانِ غافل، تا توجه قلبي‌اش را در زندگي و برنامه‌هايش به سوي خدا گرداند و از جهات رو به غيرِ حق، بيرون كشد و توجه‌اش را معطوف كمال خوبي‌ها و زيبايي‌ها و قداست‌ها نمايد. بنابراين طبيعي است قرآني كه ديدار با خداست از شرايط تدبّرش، استقبال قبله باشد تا با حقيقت عمل هماهنگ شود. اين توجه، آن‌قدر همت انسان را بالا مي‌برد و آن‌قدر شخصيت و ارزش به انسان مي‌بخشد كه

1- ر. ك: الميــزان و نمـونه، ذيل آيه 144 ـ 142 سوره بقره.

(66) مثال‌هاي زيباي قرآني

ديگر حاضر نمي‌شود به هر پستي‌اي، تــن در دهد و آلتِ دست هر عنصر طغيانگري بشري و جني، واقع گردد.

2/2 ـ از رو خواندن قرآن

در برخورد با قرآن تمام دستگاه‌هاي ادراكي انسان، بهره‌مند مي‌شوند و هر يك رزق خاصي را به دست مي‌آورند ؛ از اين رو، نظر كردن به قرآن و آياتش خود عبادت محسوب مي‌شود و تأثير فراواني در روشنــي و نــورانيــت چشــم دارد.

از آثار نظر به قرآن، تمركز حواس، در پي‌گيري جريان فكري ـ روحي آيات و توجّه و دقت و تدبّر در آيات و ارتباط آن‌ها مي‌باشد از اين رو در روايــات آمــده اســت: «لَيْــسَ شَــيْ‌ءٌ أَشَــدُّ عَلَي الشَّيْطــانِ مِنَ الْقِراءَةِ فِــي الْمُصْحَــفِ نَظَــرا» .(1)

(بــر شيطــان، نگــاهي شــديــدتر از قـرائت قــرآن از روي مصحـــــف، وجـــــــود نـــدارد!)

«نظر»، فكر همراه دقت، مي‌باشد .

«قُلْتُ لَه جُعِلْتُ فِداكَ، اِنّي أَحْفَظُ الْقُرآنَ عَلي ظَهْرِ قَلْبي أَفْضَلُ اَوْ أَنْظُرُ فِي الْمُصْحَفِ؟ قالَ عليه‌السلام بَلِ اقْرَأُهُ وَ انْظُر فِي الْمُصْحَفِ فَهُوَ أَفْضَلْ ،أما عَلِمْتَ أنَّ النَّظَرَ فِي الْمُصْحَفِ عِبادَةٌ» (2) (اسحاق بن عمار مي‌گويد به امام صادق عليه‌السلام گفتم: فدايت گردم، من قرآن را بر صفحه دلم حفظ مي‌نمايم پس آيا آن را از حفظ بخوانم، افضل است يا اين كه در مصحف

1- (ص) (ب 19، ح 2) .
2- ب 19، ح 4 .