تدبر درقرآن شامل زمینه‌ها، کلیدها، اصول .. صفحه 68

در روايتي آمده است كه حضرت امير عليه‌السلام قرآن را چنين ختم مي‌كرد: «اللّهُــمَّ اشْــرَحْ بِــالْقُــرآن صَــدْري وَ اسْتَعْمِل بِالْقُرآنِ بَدَني وَ نَوِّر بِالْقُرآنِ بَصَري وَ أطْلِقْ بِالْقُرآنِ لِســاني وَ أَعِنّــي عَلَيــهِ ما أَبْقَيْتَني فَـــاِنَّــهُ لا قُــــوَّةَ اِلا بِــكَ» . (1)

(بار خدايا سينه‌ام را با قرآن بگشا و بدنم را به واسطه قرآن بكارگير، و ديده‌ام را به سبب قرآن منوّر بگردان و زبانم را به واسطه قرآن روان ساز و بر آن مرا ياري فرما، مادامي كه مرا باقي گذاشته‌اي چرا كه هيچ حائل از گناه و نه قدتر بر طاعتي نيست مگر به واسطه تو).

4/2 ـ پنـاهندگي به خــدا (استعاذه)

از شرايط تلاوت راستين، پناهنده شدن به خداوند مي‌باشد كه در قـرآن بر آن تــأكيــد شده است:

«فَاِذا قَرَأْتَ الْقُرْانَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرِّجيمِ. اِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطــانٌ عَلَــي الَّــذيــنَ امَنُوا وَ عَلي رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ»(2)

(پس هرگاه قرآن مي‌خواني پس به خدا از شر شيطان سنگسار شده، پنــاه بر چــرا كــه او بر كســاني كه ايمان آورند و بر پروردگارشان

كليدهاي هنگام تدبّر قرآن (69)

تكيــه مي‌كننـد، هيــچ تسلّطــي نــدارد) .