سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 115

321 عن المحرز بن أبی هریره عن أبیه قال: کنت مع علی حین بعثه النبی(ص) بالبراءه فکنت أنادی حتی صحل صوتی.

محرز بن ابوهریره از پدرش نقل می کند که وقتی پیامبر علی را با سوره برائت فرستاد من با او بودم و ندا می دادم تا جایی که صدایم گرفت.

322 عن ابن عبّاس أن النبی صلی الله علیه و آله و سلم بعث أبا بکر وأمره أن ینادی بهؤلاء الکلمات، ثمّ أتبعه علیّاً فدفع إلیه کتاب رسول الله،، فبینا أبوبکر فی الطریق إذ سمع رغاء ناقه رسول الله القصوی فخرج أبوبکر فزعاً وظنّ أنّه رسول الله، فإذا هو علیّ فدفع إلیه کتاب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فأمره علی الموسم و أمر علیّاً أن ینادی بهؤلاء الکلمات، فانطلقا فحجّا فقام علیّ أیّام التشریق فنادی: ذمّه الله ورسوله بریئه من کلّ مشرک، فسیحوا فی الأرض أربعه أشهر، ولایحجنّ بعد العام مشرک ولا یطوفنّ بالبیت عریان، ولا یدخل الجنّه إلاّ مؤمن.

فکان علی ینادی بها فاذا بحّ،قام أبوهریره فنادی بها.

ابن عباس گفت: پیامبر، ابوبکر را فرستاد تا آن کلمات را ندا دهد آنگاه علی را به دنبال او فرستاد تا نامه پیامبر را به او دهد، در آن هنگام که ابوبکر در راه بود صدای ناقه پیامبر را از دور شنید و با نگرانی بیرون شد و گمان کرد که پیامبر است

ولی او علی بود که نامه پیامبر خدا را به او داد و در آن ابوبکر مأموریت یافته بود که در موسم باشد و علی مأموریت یافته بود این کلمات را ندا دهد، پس رفتند و حج به جای آوردند و علی در ایّام تشریق به پا خاست و ندا در داد که ذمه خدا و رسول او از هر مشرکی بی زار است، چهار ماه در زمین بگردید و پس از این سال هیچ مشرکی حج نکند و هیچ کس در بیت عریان طواف نکند و جز مؤمن کسی وارد بهشت نخواهد شد. پس علی این کلمات را ندا می داد و هر وقت خسته می شد ابوهریره ندا می داد.

323 عن سعد، قال: بعث رسول الله صلی الله علیه و آله وسلّم أبا بکر ببراءه، فلمّا انتهی إلی ضجنان تبعه علیّ، فلمّا سمع وقع ناقه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ظنّ أنه رسول الله فخرج فإذا هو بعلیّ، فدفع إلیه براءه فکان هو الذی ینادی بها.

سعد گفت: پیامبر خدا ابوبکر را با سوره برائت فرستاد پس چون به «ضجنان» رسید علی به او پیوست و چون ابوبکر صدای ناقه پیامبر را شنید گمان کرد که پیامبر است پس بیرون شد ولی علی را دید و سوره برائت را به او داد و او بود که آن را ندا می داد.

324 325 مشابه این مضمون با دو سند دیگر نیز نقل شده است.

326 عن جابربن عبدالله أن النبی(ص) حین رجع من عمره جعرّانه، بعث أبابکر علی الحج، فأقبلنا معه إذا کنّا بالعرج ثوی بالصبح فلمّا استوی