سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 116

لیکبّر إذ سمع الرغوه خلف ظهره فوقف عند التکبیر فقال: هذه رغوه ناقه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم الجدعاء، لقد بدا لرسول الله فی الحجّ فلعلّه أن یکون رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فنصلّی معه فإذا علیّ علیها فقال له أبوبکر: أمیر أم رسول؟ فقال: لابل رسول أرسلنی رسول الله ببرائه أقرأها علی الناس فی مواقف الحج قال: فقدمنا مکّه، فلمّا کان قبل یوم الترویه بیوم قام أبوبکر فخطب الناس وحدّثهم عن مناسکهم حتّی إذا فرغ قام علیّ علیه السلام فقرأ علی الناس براءه حتی ختمها، وکذلک یوم عرفه ویوم النحر، ویوم النفر الأوّل.

جابر بن عبدالله گفت: وقتی پیامبر از عمره جعرانه برگشت: ابوبکر را به حج فرستاد، ما هم با او رفتیم چون به «عرج» رسیدیم صبح شد، وقتی آماده شد که تکبیر بگوید، پشت سر خود صدای شتر شنید از گفتن تکبیر باز ایستاد و گفت: این صدای شتر پیامبر است، حتما برای رسول خدا در امر حج کاری پیش آمده، شاید او پیامبر باشد پس با او نماز می خوانیم، ناگهان علی را بر آن ناقه دید و به او گفت: آیا امیری و یا پیامی داری؟ گفت: بلکه پیام آورم، رسول خدا مرا با سوره برائت فرستاده که آن را در مواقف حج برای مردم بخوانم، پس به مکه آمدیم و چون یک روز مانده به روز ترویه فرا رسید، ابوبکر به پا ایستاد و برای مردم خطبه خواند و از مناسک آنها سخن گفت و چون فارغ شد، علی به پا خواست و سوره برائت را به مردم خواند و آن را

به پایان برد و نیز روز عرفه و روز عید قربان و روز کوچ نخستین آن را خواند.

327 عن ابن عبّاس قال: وجّه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بالایات من أوّل سوره براءه مع أبی بکر، وأمره أن یقرأها علی الناس، فنزل علیه جبرئیل فقال: إنّه لا یؤدّی عنک إلاّ أنت أو علیّ فبعث علیاً فی أثره، فسمع أبوبکر رغاء الناقه فقال: ما وراؤک یا علیّ؟ أنزل فیّ شیء؟ قال: لا ولکن رسول الله قال: لایؤدّی عنّی إلاّ أنا أو علیّ. فدفع إلیه الآیات; وقرأها علیّ علی الناس.

ابن عباس گفت: پیامبر خدا آیات نخستین سوره برائت را با ابوبکر فرستاد و به او فرمان داد که آنها را به مردم بخواند، پس جبرئیل نازل شد و گفت: آنها را نخواند مگر تو و یا علی، پس علی را به دنبال ابوبکر فرستاد و ابوبکر صدای ناقه شنید و گفت: پشت سر تو چیست یا علی؟ آیا درباره من چیزی نازل شده است؟ گفت: نه ولی پیامبر خدا فرمود: آن را نخواند مگر من یا علی، ابوبکر آن آیات را به علی داد و علی آنها را به مردم خواند.(2)

سوره توبه آیات 19-20

و نیز در این سوره نازل شده است

أَجَعَلْتُمْ سِقایَهَ الْحآجِّ وَ عِمارَهَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الاْخِرِ وَ جاهَدَ فی سَبیلِ اللّهِ لا یَسْتَوُونَ عِنْدَ اللّهِ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمینَ اَلَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَهً عِنْدَ اللّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفآئِزُونَ

آیا شما آب دادن به حاجی و تعمیر مسجد الحرام را مانند کار کسی قرار می دهید که

به خدا و روز قیامت ایمان آورده و در راه خدا جهاد کرده است؟ نزد خداوند یکسان نیستند، و خدا قوم ستمگر را هدایت نمی کند. کسانی که ایمان آورده اند وهجرت کرده اند و در راه خدا با مال ها و جان هایشان جهاد نموده اند، از نظر رتبه نزد خدا بالاترند، و آنان همان نجات یافتگانند.