سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 152

بکهانه منّی ولکن الله أنزل قرآناً: (إنّ فی ذلک لآیات للمتوسمین) فکان رسول الله هو المتوسّم وأنا من بعده والأئمه من ذریتی بعدی هم المتوسمون، فلمّا تأمّلتها عرفت ما هی بسیماها.

ابوجعفر گفت: در آن هنگام که امیرالمؤمنین در مسجد کوفه بود زنی نزد او آمد و از شوهر خود شکایت کرد، پس امیرالمؤمنین به نفع شوهر او حکم داد، آن زن خشمناک شد و گفت: به خدا سوگند که آنچه قضاوت کردی مطابق حق نبود و تو به طور مساوی حکم نکردی و در میان رعیت عدالت را رعایت ننمودی و داوری تو نزد خداوند پذیرفته نیست. امام نگاهی به او کرد آنگاه گفت: دروغ گفتی ای بد زبان ای بد زبان ای فحاش، پس آن زن فرار کرد، عمروبن حریث به او رسید و گفت: تو با علی آنچنان سخن گفتی، سپس او تو را بایک کلمه از جا کند و تو فرار کردی؟ گفت: به خدا سوگندکه علی از حقیقتی و چیزی خبر داد که من آن را از وقتی که ازدواج کرده ام، از شوهرم پنهان می کردم. عمرو به سوی امیرالمؤمنین برگشت و از سخنان آن زن خبر داد و گفت: یا امیرالمؤمنین ما تو را به کهانت نمی شناختیم. علی(ع) گفت: وای بر تو، آن ناشی از کهانت من نیست بلکه خدا در قرآن چنین نازل کرده است: «ان فی ذلک لایات للمتوسمین» پیامبر خدا هوشیار بود و پس از او من و امامان پس از من هوشیارانند، وقتی آن سخنان را از آن زن شنیدم از سیمایش آنچه را که در او بود دانستم.

448 همین مضمون با اسناد

دیگری هم نقل شده است.

449 عن الحکم بن عُتَیبه فی قوله: (إنّ فی ذلک لآیات للمتوسمین) قال: المتفرسین وکان أبوجعفر منهم.

حکم بن عقیبه درباره سخن خداوند: «ان فی ذلک لآیات للمتوسّمین» گفت: منظور هوشیارانند و ابو جعفر از آنان بود.

450 عن أبی جعفر فی قول الله تعالی: (إنّ فی ذلک لآیات للمتوسّمین) قال: هم الأئمه، قال رسول الله صلی الله علیه وآله: اتّقوا فراسه المؤمن فإنّه ینظر بنور الله.

ابوجعفر درباره سخن خداوند: « ان فی ذلک لآیات للمتوسّمین» گفت: آنان امامان هستند، پیامبر خدا فرمود: از هوشیاری مؤمن بر حذر باشید که او با نور خدا نگاه می کند.

451 حدیث شماره 447 باسند دیگری هم نقل شده است.

سوره حجر آیه 92