سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 213

634 عن حذیفه، قال:لمّا کان یوم الخندق عبر عمروبن عبدود، حتی جاء فوقع علی عسکر النبی صلی الله علیه وآله وسلم فنادا البراز. فقال رسول الله: أیکم یقوم إلی عمرو؟ فلم یقم أحد إلا علیّ بن أبی طالب فإنه قام فقال له النبی: اجلس، ثم قال النبی(ص): أیکم یقوم إلی عمرو؟ فلم یقم أحد، فقام إلیه علی فقال: أنا له. فقال النبی: اجلس، ثم قال النبی(ص) لأصحابه: أیکم یقوم إلی عمرو؟ فلم یقم أحد، فقام علی فقال: أنا له. فدعاه النبی صلی الله علیه وآله فقال: إنه عمروبن

عبدود. قال: وأنا علیّ بن أبی طالب فألبسه درعه ذات الفضول وأعطاه سیفه ذا الفقار وعمّمه بعمامته السحاب علی رأسه تسعه أکوار ثم قال له: تقدّم، فقال النبی(ص) لما ولی: اللهم احفظه من بین یدیه ومن خلفه و عن یمینه و عن شماله و من فوق رأسه و من تحت قدمیه.

فجاء حتی وقف علی عمرو فقال: من أنت؟ فقال عمرو: ما ظننت أنی أقف موقفاً أجهل فیه، أنا

عمروبن عبدودّ; فمن أنت؟ قال: أنا علی بن أبی طالب فقال: الغلام الذی کنت أراک فی حجر أبی طالب؟ قال: نعم. قال: إنّ أباک کان لی صدیقاً وأنا أکره أن أقتلک، فقال له علیّ: لکنّی لاأکره أن أقتلک، بلغنی أنک تعلقت بأستار الکعبه وعاهدت الله عزّوجلّ أن لا یخیّرک رجل بین ثلاث خلال إلا اخترت منها خلّه؟ قال: صدقوا. قال إمّا أن ترجع من حیث جئت. قال: لا، تحدّث بها قریش. قال: أو تدخل فی دیننا فیکون لک مالنا و علیک ما علینا. قال ولا هذه. فقال له علی فأنت فارس وأنا راجل فنزل عن فرسه وقال: ما لقیت من أحد ما لقیت من هذا الغلام! ثم ضرب وجه فرسه فأدبرت، ثم أقبل إلی علی، وکان رجلاً طویلاً یداوی دبر البعیره وهو قائم وکان علی فی تراب دق لایثبت قدماه علیه، فجعل علی ینکص إلی ورائه یطلب جلداً من الأرض یثبت قدمیه ویعلوه عمرو بالسیف وکان فی درع عمرو قصر فلمّا تشاک بالضربه تلقّاها علی بالترس فلحق ذباب السیف فی رأس علیّ، حتی قطعت تسعه أکوار حتّی خطّ السیف فی رأس علیّ، وتسیّف علی رجلیه بالسیف من أسفل فوقع علی قفاه فثارت بینهما عجاجه فسُمِع علیٌّ یکبّر، فقال رسول الله صلی الله علیه وآله: قتله والذی نفسی بیده.

فکان أوّل من ابتدر العجاج عمربن الخطاب فإذا علیّ یمسح سیفه بدرع عمرو، فکبّر عمربن الخطّاب فقال: یا رسول الله قتله. فحزّ علیّ رأسه ثم أقبل یخطر فی مشیته، فقال له رسول الله صلی الله علیه وآله: یا علی إن هذه مشبه یکرهها الله عزّ وجلّ إلاّ فی هذا الموضع. فقال رسول الله صلی الله علیه

وآله لعلیّ: ما منعک من سلبه فقد کان ذا سلب؟ فقال: یا رسول الله: إنه تلقانی بعورته. فقال النبی(ص):

أبشر یا علی فلو وزن الیوم عملک بعمل أمه محمد لرجح عملک بعملهم وذلک إنه لم یبق بیت من بیوت المشرکین إلا وقد دخله وهن بقتل عمرو، ولم یبق بیت من بیوت المسلمین إلا وقد دخله عزّ بقتل عمرو.

حذیفه گفت: چون جنگ خندق پیش آمد، عمروبن عبدودّ از خندق گذشت تا اینکه نزدیک سپاه پیامبر آمد و مبارز طلبید. پیامبر فرمود: کدام یک از شما پاسخ عمرو را می دهد؟ هیچ کس بلند نشد جز علیّ بن ابی طالب(ع) که بلند شد ولی پیامبر به او فرمود: بنشین، بار دیگر پیامبر فرمود: کدام یک از شما پاسخ عمرو را می دهد؟ کسی بلند نشد جز علیّ بن ابی طالب(ع) که بلند شد و گفت: من پاسخ او را می دهم. پس پیامبر فرمود: بنشین، باز پیامبر به اصحاب خود فرمود: کدام یک از شما پاسخ عمرو را می دهد؟ هیچ کس بلند نشد و علی بلند شد و گفت: من پاسخ او را می دهم. پس پیامبر او را دعا کرد و گفت: او عمروبن عبدودّ است، گفت: من هم علیّ بن ابی طالب هستم!

پیامبر زره خود را به علی پوشانید و شمشیرش ذوالفقار را به او داد و عمامه مخصوص خود را نه دور بر سر او پیچانید آنگاه گفت: پیش برو! و چون علی رفت گفت: خدایا او را از سمت جلو و سمت عقب و از راست و چپ و از بالای سر و زیر قدم ها حفظ کن، علی آمد و مقابل عمرو

ایستاد و گفت: تو کیستی؟ گفت: من علیّ بن ابی طالب هستم، عمرو گفت: تو همان کودکی هستی که در آغوش ابوطالب می دیدم؟ گفت: آری، گفت: پدر تو دوست من بود و من نمی خواهم تو را بکشم، علی گفت: ولی من می خواهم تو را بکشم، به من خبر رسیده که تو به استار کعبه آویختی و با خدا پیمان بستی که هیچ کس از تو سه تا درخواست نمی کند مگر اینکه یکی از آنها را برآورده کنی، گفت: راست گفته اند، گفت: یا از آنجا که آمدی برگرد، گفت: هرگز، چون قریش همواره از آن سخن می گویند، گفت: یا در دین ما داخل شو و آنچه به نفع ماست به نفع تو و آنچه به ضرر ماست به ضرر تو باشد، گفت: این درخواست را نیز نمی پذیرم، علی گفت: تو سواره ای و من پیاده، در این هنگام ازاسب خود پیاده شد و گفت: آنچه از این کودک دیدم از هیچ کس ندیدم، پس بر صورت اسب خود زد و اسب پشت نمود، آنگاه به سوی علی آمد.