سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 266

887 عن سعید بن جبیر، عن ابن عبّاس أنّه سئل عن قول الله: (وعد الله الذین آمنوا و عملوا الصالحات) قال: سأل قوم النبی(ص) فقالوا: فیمن نزلت هذه الآیه یا نبی الله؟ قال: إذا کان یوم القیامه عقد لواء من نور أبیض فینادی مناد لیقم سیّد المؤمنین ومعه الذین آمنوا بعد

بعث محمد(ص). فیقوم علیّ بن أبی طالب فیعطی اللواء من النور الأبیض بیده، تحته جمیع السابقین الأوّلین من المهاجرین والأنصار لایخالطهم غیرهم حتی یجلس علی منبر من نور ربّ العزه، ویعرض الجمیع علیه رجلا رجلا فیعطی أجره و نوره، فإذا أتی علی آخرهم قیل لهم: قد عرفتم منازلکم من الجنّه، إنّ ربّکم تعالی یقول لکم: عندی مغفره وأجر عظیم یعنی الجنه فیقوم علی بن أبی طالب والقوم تحت لوائه حتّی یدخلهم الجنه.

ثمّ یرجع إلی منبره ولا یزال یعرض علیه جمیع المؤمنین فیأخذ بنصیبه منهم إلی الجنه ویترک أقواماً منهم إلی النار وذلک قوله: (والذین آمنوا وعملوا الصالحات لهم أجرهم و نورهم) یعنی السابقین الأوّلین و أهل الولایه.

وقوله: (والذین کفروا و کذّبوا بآیاتنا) یعنی بالولایه بحقّ علیّ، وحقّ علیّ الواجب علی العالمین (أولئک أصحاب الجحیم) وهم الذین قاسم علیّ علیهم النار فاستحقوا الجحیم.

سعید بن جبیر از ابن عباس نقل می کند که از او راجع به سخن خداوند: «وعد الله الذین آمنوا و عملوا الصالحات» پرسیدند، او گفت: گروهی همین سؤال را از پیامبر کردند و گفتند: ای پیامبر خدا این آیه درباره چه کسی نازل شده است؟ گفت: چون روز قیامت شود، پرچمی از نور سفید بسته می شود و ندا دهنده ای ندا می دهد که سرور مؤمنان و همراه با او کسانی که پس از بعثت محمد ایمان آورده اند، برخیزند، پس علیّ بن ابی طالب برمی خیزد و آن پرچم را که از نور سفید است به دست او می دهند همه سابقان و ایمان آورندگان نخستین از مهاجرین و انصار زیر آن پرچم هستند و کس دیگری با آنان

مخلوط نمی شود، تا اینکه بر منبری از نور رب العزه می نشیند و همگی یک به یک به او عرضه می شوند پس اجر و نورشان را به آنان می دهد و چون به آخرین آنها می رسد، به آنان گفته می شود: منزل های خود را در بهشت شناختید، همانا پروردگارتان به شما می گوید: آمرزش و پاداش بزرگی نزد من است (یعنی بهشت) پس علیّ بن ابی طالب(ع) و آن گروه که زیر پرچم او هستند برمی خیزند تا اینکه آنان را به بهشت وارد کند.

سپس به منبر خود برمی گردد و پیوسته همه مؤمنان بر او عرضه می شوند و آن کس را که می خواهد وارد بهشت می کند و گروه هایی از آنان را در آتش رها می سازد و این است معنای سخن خداوند: «الذین آمنوا و عملوا الصالحات لهم اجرهم و نورهم» یعنی سابقان نخستین و اهل ولایت.

و این سخن خداوند: «والذین کفروا و کذبوا بایاتنا» یعنی ولایت به حق علی و حق او را که بر جهانیان است، انکار کنند «اولئک اصحاب الجحیم» آنان کسانی هستند که علی آتش را بر آنان تقسیم کرده و آنان مستحق جهنم هستند.

888 892 مضمون، روایت 886 با اندک تغییری با چند سند دیگر نیز نقل شده است.