سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 312

تفصیل و با اندک تفاوتی با سندهای بسیاری نقل شده است.

1053 عن ابن عباس فی قوله تعالی: (ویطعمون الطعام علی حبّه) قال: انزلت فی علی وفاطمه، أصبحا وعندهم ثلاثه أرغفه، فأطعموا مسکیناً ویتیماً و اسیراً، فباتوا جیاعاً فنزلت فیهم هذه الآیه.

ابن عباس درباره سخن خداوند: «ویطعمون الطعام علی حبه» گفت: راجع به علی و فاطمه نازل شده است آنان سه عدد نان داشتند و آن را به مسکین و یتیم و اسیر دادند و خود گرسنه خوابیدند، پس این آیه نازل شد.

1054 عن ابن عباس فی قوله تعالی: (ویطعمون الطعام) قال: مرض الحسن والحسین مرضاً حتّی عادهما جمیع أصحاب رسول الله صلی الله علیه وآله سلم فکان فیهم أبوبکر و عمر فقالا: یا أباالحسن لو نذرت لله نذراً. فقال علی لئن عافا الله سبطی نبیه محمد ممّا بهما من سقم لأصومنّ لله نذراً ثلاثه أیام. وسمعته فاطمه فقالت: ولله علیّ مثل الذی ذکرته. وسمعه الحسن والحسین فقالا: یا أبه ولله علینا مثل الذی ذکرت. فأصبحا وقد عافاهما الله تعالی فصاموا فغدا علیّ إلی جار له فقال: أعطنا جزّه من صوف تغزلها لک فاطمه، وأعطنا کراه ما شئت. فأعطاه جزّه من صوف وثلاثه أصوع من شعیر.

وذکر الحدیث بطوله مع الأشعار إلی قوله: إذ هبط جبرئیل فقال: یا محمد یهنیک ما أنزل فیک وفی أهل بیتک (إنّ الإبرار یشربون من کأس) إلی آخره، فدعا النبی صلی الله علیه وآله وسلم علیاً وجعل یتلوها علیه و علیّ یبکی ویقول: الحمد الله الذی خصّنا بذلک.

ابن عباس درباره سخن خداوند: «ویطعمون الطعام» گفت: حسن و حسین به شدت مریض شدند به گونه ای که همه اصحاب پیامبر از

آنان عیادت کردند و در میان آنها ابوبکر وعمر نیز بودند،گفتند: ای ابوالحسن اگر برای خدا نذر می کردی (بهتربود) علی گفت: نذر می کنم که اگر خداوند دو نوه پیامبرش محمد را شفا بدهد، سه روز روزه بگیرم، فاطمه آن را شنید و گفت، برای خدادر گردن من همان باشد که تو گفتی، حسن و حسین نیز آن را شنیدند و گفتند: ای پدر برای خدا در گردن ما همان باشد که تو گفتی.

خدا آنها را شفا داد پس روزه گرفتند و علی نزد همسایه ای آمد وگفت: به ما مقداری پشم بده تا فاطمه آن رابریسد و در مقابل، آنچه می خواهی به ما بده، او مقداری پشم و سه صاع جو داد.

(حدیث به همان صورت و با همان اشعار که در حدیث 1042 آوردیم ادامه می یابد تا آنجا که) جبرئیل فرود آمد و گفت: ای محمد آنچه درباره تو و اهل بیت تو نازل شده تو را خوشحال می کند: «اِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْس کانَ مِزاجُها کافُورًا» تا آخر آیات. پیامبر علی را خواند و آن آیات را بر او تلاوت نمود و علی گریه می کرد و می گفت: حمد خدا را که این آیات را به ما اختصاص داد.

1055 عن ابن عباس فی قول الله تعالی: (إنّ الأبرار یشربون) قال: یعنی بهم الصدّیقین فی إیمانهم علیّ و فاطمه والحسن والحسین، یشربون فی الآخره من کأس خمر کأنّ مزاجها من عین ماء یسمّی الکافور، ثمّ نعتهم فقال: (یوفون بالنذر) یعنی یتموّن الوفاء به (یخافون یوماً کان شرّه) عذابه (مستطیراً) قد علی وفشا وعمّ، نزلت فی علی وفاطمه والحسن