سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 313

والحسین، وذلک إنهما مرضا مرضاً شدیداً فعادهما رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم و أبوبکر وعمر ومعه وجوه أصحابه فقال: یا علی أنذر أنت وفاطمه نذراً إن عافی الله ولدیک أن تفی به. وساقه بطوله.

ابن عباس درباره سخن خداوند «ان الابرار یشربون» گفت: منظور از ابرار کسانی هستند که در ایمان خود استوار بودند، علی و فاطمه و حسن و حسین، آنان در آخرت از کاسه شرابی می خورند که طعم آن از آب چشمه ای است که به آن کافور گفته می شود. سپس آنان را چنین توصیف می کند:«یوفون بالنذر» یعنی آنان به نذر خود وفا می کنند «و یخافون یوما کان شّره مستطیرا» یعنی از روزی می ترسند که عذاب آن عمومی است. این آیات درباره علی و فاطمه و حسن و حسین نازل شده است.به این صورت که حسن و حسین مریض شدند و پیامبر خدا و ابوبکر و عمروگروهی از بزرگان اصحاب از آنان عیادت کردند، پیامبر گفت: یا علی تو و فاطمه نذرکنید که اگر خداوند دو فرزندت را شفابدهد به آن نذر عمل کنید (حدیث به همان صورت که پیشتر نقل کردیم ادامه می یابد).

1056 عن عطاء عن ابن عباس فی قوله تعالی: (ویطعمون الطعام علی حبّه) قال: وذلک إنّ علیّ بن أبی طالب آجر نفسه لیسقی نخلا بشیء من شعیر لیله حتی أصبح، فلمّا أصبح وقبض الشعیر طحن ثلثه فجعلوا منه شیئاً لیأکلوه یقال له الحریره، فلما تمّ انضاجه أتی مسکین فأخرجوا إلیه الطعام، ثم عملا الثلث الثانی فلمّا تمّ إنضاجه أتی یتیم فسأل فأطعموه ثم عملا الثلث الباقی فلمّا تمّ انضاجه أتی أسیر من

المشرکین فسأل فأطعموه وطووا یومهم ذلک.

عطاء از ابن عباس نقل می کند درباره سخن خداوند

عطاء از ابن عباس نقل می کند که درباره سخن خداوند: «و یطعمون الطعام علی حبه» گفت: علیّ بن ابی طالب(ع) اجیر شد تا در مقابل مقداری از جو شب تا صبح نخلستانی را آبیاری کند، چون صبح شد و جو را گرفت یک سوم آن را آرد کردند و از آن طعامی که به آن حریره می گویند، درست کردند تا آن را بخورند، چون آماده کردند مسکینی آمد و آن طعام را به او دادند، سپس ثلث دوم را درست کردند که یتیمی آمد و سؤال کرد آن طعام را به او اطعام نمودند، سپس ثلث بقیه را آماده کردند وقتی آماده شد، اسیری از مشرکان آمد و سؤال کرد پس او را طعام دادند و آن روزشان را گرسنه به سر بردند.

1057 عن ابن عباس فی قوله تعالی: (ویطعمون الطعام علی حبّه) مسکیناً ویتیماً وأسیراً إنّما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاءً ولا شکوراً، إنّا نخاف من ربّنا یوماً عبوساً قمطریراً) الآیات قال: نزلت فی علی ابن أبی طالب أطعم عشاءه و أفطر علی القراح.

ابن عباس گفت: «ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا» تا آخر آیات درباره علیّ بن ابی طالب(ع) نازل شده هنگامی که شام خود را داد و با آب افطار کرد.

1058 عن مجاهد فی قوله تعالی: (إنّما نطعمکم لوجه الله) قال: لم یقولوا حین أطعموهم (نطعمکم لوجه الله) ولکن علمه الله من قلولهم فأثنی به علیهم لیرغب فیه راغب.

مجاهد درباره سخن خداوند: «انما نطعمکم لوجه الله» گفت: آنان موقعی که اطعام کردند این سخن را «انما نطعمکم