سیمای امام علی ع در قرآن صفحه 321

1077 عن أبی حمزه الثمالی قال: دخلت علی محمّد بن علیّ فقلت له یا بن رسول الله حدثنی بحدیث ینفعنی. قال یا أباحمزه کل الناس یدخل الجنه إلا من أبی. قلت: هل یوجد أحد یأبی أن یدخل الجنه؟ قال: نعم من لم یقل لا إله الآ الله، محمد رسول الله. قلت: أنی ترکت المرجئه والقدریه والحروریه وبنی أمیه یقولون: لا إله إلا الله، محمد رسول الله فقال: أیهات أیهات إذا کان یوم القیامه سلبهم الله إیاها فلم یقلها إلا نحن وشیعتنا، والباقونن منها براء، أما سمعت الله یقول: (یوم یقوم الروح والملائکه صفّاً لا یتکلّمون إلاّ من أذن له الرحمان وقال صوابا) یعنی من قال: لا إله إلاّ الله، محمد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم.

ابوحمزه ثمالی گفت: نزد محمد بن علی رفتم و به او گفتم: ای پسر پیامبر برای من حدیثی بگو که مرا سودمند باشد. گفت: ای ابوحمزه همه مردم وارد بهشت خواهند شد مگر کسی که از آن خودداری کند! گفتم: آیا کسی پیدا می شود که از رفتن به بهشت خودداری کند؟ گفت: آری، هر کس که نگوید:

لا اله الا الله محمد رسول الله. گفتم: من مرجئه و قدریه و خوارج و بنی امیه را ترک کردم در حالی که همگی می گفتند: لا اله الا الله محمد رسول الله. پس گفت: هیهات هیهات! چون روز قیامت شود خداوند آن را از ایشان سلب می کند و آن کلمات را جز ما و شیعیان ما نمی گویند و بقیه از آن بیزارند، آیا سخن خداوند را نشنیدی که می گوید: «یوم یقوم الروح و الملائکه صفّا لایتکلّمون الاّ من اذن له الرحمن و قال صوابا» یعنی هر کس که بگوید لا اله الا الله محمد رسول الله.

1078 قال أبو جعفر فی قوله تعالی: (یوم یقوم الروح والملائکه صفاً لا یتکلمون إلا من أذن له الرحمان) قال: إذا کان یوم القیامه خطف قول: لا إله إلا الله. عن قلوب العباد فی الموقف إلا من اقرّ بولایه علی وهو قوله: (إلا من أذن به الرحمان) یعنی من أهل ولایه علی فهم الذین یؤذن لهم بقول: لا إله إلا الله.

ابوجعفر درباره سخن خداوند:«یوم یقوم الروح و الملائکه صفّا لایتکلّمون الاّ من اذن له الرحمن» گفت: چون روز قیامت شود، گفتن لا اله الا الله از دل های بندگان در موقف، فراموش می شود جز کسانی که به ولایت علی اقرار کرده باشند و این است معنای سخن خداوند: «الا من اذن له الرحمن» یعنی از اهل ولایت علی. آنان هستند که به آنها اجازه داده می شود که بگویند: لا اله الا الله.

سوره نازعات آیات 40 41

و نیز در سوره نازعات نازل شده است

وَ أَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوی فِاِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ

الْمَأْوی

و امّا کسی که از مقام پروردگارش بترسد و نفس را از هوا و هوس باز دارد، بی گمان بهشت همان جایگاه اوست.