تسبیح طبیعت (برگرفته از تفسیر موضوعی آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی) صفحه 18

تفاوت حمد و تسبيح

تفاوت حمد و تسبيح

هرگاه خدا را از اين نظر ستايش كنيم كه او داراي صفات كمال و جمال و مبدأ كارهاي نيك و سودمند است، در اين صورت ستايش ما را «حمد» مي‌گويند ولي اگر ذات او را از هر نوع عيب و نقص پيراسته بدانيم، آن را تسبيح مي‌گويند. و

(36) تسبيح طبيعت

به عبارت ديگر «حمد» خدا، توصيف او در برابر كمال (صفات ثبوتي و اعمال نيك) است، خواه اين كمال جزو ذات او باشد مانند علم و قدرت، يا از افعال او به شمار رود مانند رازقيت. در حالي كه تسبيح خدا، تنزيه او از عيوب و نقايص (صفات سلبـي) است.

اكنــون كه تفــاوت اين دو روشــن شــد، لازم است دربــاره هر سه مطلب، كه يكــي از ابتكــارات قرآن است، بــه گــونــه‌اي بحــث كنيـم.

تسبيح طبيعت (37)

1. سجود و خضوع ذرات جهان در برابر خدا

سجود و خضوع ذرات جهان در برابر خدا

قرآن سجده و خضوع موجودات جهان را به گونه‌هاي مختلفي مطرح كرده و در برخي از آيات، تنها از سجود موجودات ذي‌شعور سخن به ميان آورده است. آن جا كه مي‌فرمايد: