تسبیح طبیعت (برگرفته از تفسیر موضوعی آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی) صفحه 36

(84) تسبيح طبيعت

نظـريه سوم

اين نظريه مربوط به فيلسوف گرامي اسلام مرحوم صدرالمتألهين است كه در مسائل مربوط به الهيات و امور مابعدطبيعت، نظرات بس شامخ و بلندي دارد و از محققين و مؤسسين بزرگ اصول فلسفه اسلامي است كه چشم روزگار مردي به اين وسعت ذهن و بينش بلند و درك عميق و ژرف كــم‌تــر ديــده است.

تسبيح طبيعت (85)

اين مردبزرگ در سال 979 در شيراز به دنياآمد و در سال 1050 در راه زيارت خانه خدا در بصره از دنيارفت . مرحوم سيد حسين بروجردي در كتاب تحفة المقال درباره ايشان مي‌گويد:

ثُمَّ ابْنُ اِبْراهيمَ صَدْرُ الاَْجَلِّ في سَفَرِ الْحَجِّ مَريضا اِرْتَحَلَ قُدْوَةُ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ الصَّفاءِ يَرْوي عَنِ الدّامادِ وَ الْبَهائي

(86) تسبيح طبيعت

سپس پسرابراهيم كه صدر علماي بزرگ بود در سفر حج در حالت مريضي از دنيا رفت

او پيشواي اهل علم و صفا بود از مير داماد و شيخ بهائي روايت مي‌كرد

و كلمه مريضا، به حساب ابجد 1050 ه.ق و تاريخ وفات او است.