تسبیح طبیعت (برگرفته از تفسیر موضوعی آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی) صفحه 38

(90) تسبيح طبيعت

مولوي با بينش خاص خود اين حقيقت را دريافته و مي‌گويد:

تسبيح طبيعت (91)

گر تو را از غيب چشمي باز شد جمله ذرات جهان هم راز شد

نطق آب و نطق خاك و نطق گِل هست محسوس حواس اهل دل

(92) تسبيح طبيعت

فلسفي كو منكر «حنانه» است از حواس انبيا بيگانه است

جمله ذرات عالم در نهان با تو مي‌گويند روزان و شبان

ما سميعيم و بصيريم و خوشيم با شما نامحرمان ما خامشيم(1)