‏‌ارتباط با ارواح (برگرفته از تفسیر موضوعی آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی) صفحه 25

براي افراد با ايمان طلب آمرزش مي‌نمايند (و مي‌گويند) پروردگارا رحمت و علم تو همه جا را فرا گرفته است، پس افرادي را كه توبه كرده‌اند و از راه تو پيروي مي‌كنند، ببخش و ايشــان را از عذاب دوزخ بازدار».

بنابراين چه بهتر ما نيز از شيوه خداپسندانه اين گروه پيروي كنيــم و براي افــراد با ايمــان پيــوستــه طلب آمرزش نماييم.

تا اين جا حكم دو صورت از صورت‌هاي پنجگانه درخواست حاجت از غير خدا از مدارك قرآني روشن گرديد و از سه صورت مربوط به سؤال از احيا، يك صورت باقي ماند كه اكنون مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

استمداد از اولياي خدا (49)

صورت سوم

از يك فرد زنده به انديشه آن كه قدرت بر امور «خارق عادت» دارد، استمداد مي‌نماييم كه كاري را از غير مجراي طبيعي، انجام دهد؛ مثلاً از طريق اعجاز، بيماري را شفا بخشد، چشمه ساري را جاري سازد و... .

برخي از نويسندگان اسلامي اين نوع درخواست را به صورت دوم، باز مي‌گردانند و مي‌گويند مقصود اين است كه از خدا بخواهد كه خداوند مريض او را شفا دهد، قرض او را ادا نمــايــد و... ؛ زيـرا اين نــوع كــارهــا، كار خدا است و چون وسيله آن دعــاي پيــامبــر و امــام است، از اين جهت مجازا

(50) ارتباط با ارواح

كـار خــدا به دعاكننده استناد داده مي‌شود. (1)

ولي آيات قرآن به روشني گواهي مي‌دهند كه درخواست چنين حاجتي از پيامبران صحيح است، و مجازگويي نيست، يعني جدا مي‌خواهيم كه معصوم كرامت كند و يا از در اعجاز وارد گردد و بيمار صعب‌العلاج ما را شفا بخشد.