- خطبه الکتاب 2
- انگیزه تألیف 3
- منزلت اهل البیت علیهم السلام نزد خداوند 5
- فضایل اهل البیت(علیهم السلام) از زبان خود آنان 8
- اهمیت ارتباط با آل محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) 11
- امام هدایت وامام ضلالت 13
- راه های ارتباط با محمّد و آل محمّد (علیهم الصلاه و السلام) 15
- نعمت ولایت آل محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) 25
- ولایت محمّد و آل محمّد و نجات در دنیا و آخرت 29
- برکات دوستی با آل محمّد (علیهم السلام) 31
- محبت اهل البیت- علیهم السلام- و ارفاق ملک الموت 34
- در قیامت هر جمعیتی را با امام و پیشوای آنان صدا میزنند 38
- زیارت قبور محمّد وآل محمّد (علیهم السلام) 39
- ثواب زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) 40
- ثواب زیارت امام حسین(علیه السلام) روز عرفه 42
- ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا 42
- زیارت امام حسین(علیه السلام) در ماه رجب و شعبان 43
- زیارت امام حسین(علیه السلام) در ماه رمضان 44
- عنایات آل محمّد (علیهم السلام) به شیعیان 45
- زیارت امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا 45
- بشارت های رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) درباره شیعیان 51
- انتظارفرج آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 55
- دعا برای فرج آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 59
- استغاثه ی به حضرت مهدی و ائمه دیگر(علیهم السلام) 60
- صلوات بر محمّد و آل محمّد صلوات الله علیهم اجمعین 62
- نگاه به چهره مبارک امیرالمؤمنین(علیه السلام) 65
- نگاه به ذریّه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) 66
- نجات ذریّه فاطمه (علیهاالسلام) از آتش دوزخ 67
- مجالس ذکر آل محمّد (علیهم السلام) 69
- نشستن در مجالس ذکر 70
- ذکر فضائل و مصائب آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 72
- مذاکره احادیث و احیای معارف اهل البیت (علیهم السلام) 74
- احسان به ذریّه و شیعیان آل محمّد (علیهم السلام) 76
- اقامه مجالس عزا، برای آل محمّد (علیهم السلام) 78
- گریه برای مظلومیت اهل البیت به ویژه سیدالشهداء و عزیزان و اهل البیت آن حضرت(علیهمالسلام) 81
- مرثیه خوانی در مجالس امام حسین (علیه السلام) 83
- پاداش یاد امام حسین(علیه السلام) 84
- لعنت بر قاتلین امام حسین (علیه السلام) 85
- اندوه در مصائب آل محمّد (صلی الله علیه و آله و سلّم) 85
- اسباب دوری از محمّد وآل محمّد(علیهم السلام) 87
- جدا شدن از آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 89
- آزار به محمّد و آل محمّد (علیهم السلام 100
- آزار به حضرت فاطمه (علیهاالسلام) 103
- ناله حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در قیامت 104
- ورود فاطمه (علیهاالسلام) به صحرای محشر 105
- آزار به امیرالمؤمنین (علیه السلام) 107
- آزار به اهل بیت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) 111
- آزار به شیعیان محمّد و آل محمّد (صلی الله علیه و آله و سلّم) 112
در قیامت هر جمعیتی را با امام و پیشوای آنان صدا میزنند
امام باقر(علیه السلام) در تفسیر آیه «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلا وَ مَنْ کانَ فِی هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِی الْآخِرَهِ أَعْمی وَ أَضَلُّ سَبِیلا» (1) فرمود: روز قیامت هر کسی را به اسم امام او صدا می زنند و رسول-خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) با قوم خود وارد محشر می شود، و امیرالمؤمنین و امام حسن وامام-حسین(علیهم السلام) با قوم خود محشور می شوند، و هر کس در زمان هر امامی بوده با آن امام او را صدا می زنند و با او محشور می شود. (2)
امام صادق(علیه السلام) درتفسیر آیه فوق فرمود: روز قیامت هر کسی را به نام امامی که در عصر او از دنیا رفته صدا می زنند و اگر آن امام او را تأیید و تثبیت کند نامه او را به دست راست او می دهند، و مراد از یمین، اثبات و تأیید امام است ... . اگر امام او را انکار کند، نامه او را به دست چپ او می-دهند. (3)
محمدبن مسلم گوید : امام صادق و یا امام باقر (علیهماالسلام) فرمود : هر کسی را در قیامت به اسم آن امامی صدا می زنند که در دنیا به او اقتدا نموده است ... (4)
بشیردهّان گوید : امام صادق (علیه السلام) فرمود : به خدا سوگند شما بر دین خدا هستید و سپس آیه «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ ... » را تلاوت نمود و فرمود: علیّ (علیه السلام) امام ماست، و رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلّم) امام ماست، و امام های فراوانی روز قیامت می آیند که پیروان خود را لعنت می کنند، و پیروانشان آنان را لعنت می نمایند ... . (5)
جابر گوید : امام باقر (علیه السلام) فرمود : هنگامی که آیه «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ ... » نازل شد مسلمانان به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) گفتند : مگر شما امام همه مسلمانان نیستید؟ فرمود : من رسول خدا هستم و بر همه مردم ، ولکن زود است که بعد از من امامانی از اهل بیت من بیایند و بر مردم امامت کنند ، و مردم آنان را تکذیب نمایند و در حق آنان ظلم کنند ، و شما آگاه باشید که هر کس
1- اسراء /72-71..
2- عن الفضیل قال سألت أبا جعفر علیه السلام عن قول الله «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» قال: یجی ء رسول الله صلی الله علیه وآله فی قومه- و علی فی قومه، و الحسن فی قومه، و الحسین علیهم السلام فی قومه، و کل من مات بین ظهرانی إمام جاء معه .(تفسیر عیاشی ج2 ص 302)
3- عن أبی بصیر عن أبی عبد الله علیه السلام أنه إذا کان یوم القیامه یدعی کل بإمامه الذی مات فی عصره، فإن أثبته أعطی کتابه بیمینه، لقوله «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ- فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ- فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ» و الیمین إثبات الإمام لأنه کتاب یقرؤه- إن الله یقول: «فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسابِیَهْ» إلی آخر الآیه، و الکتاب الإمام، فمن نبذه وراء ظهره کان کما قال «فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ» و من أنکره کان من أصحاب الشمال- الذین قال الله: «ما أَصْحابُ الشِّمالِ فِی سَمُومٍ وَ حَمِیمٍ- وَ ظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ» إلی آخر الآیه .(تفسیر العیاشی ج 2ص302)
4- عن محمد بن مسلم عن أحدهما قال سألته عن قوله: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» قال: من کان یأتمون به فی الدنیا و یؤتی بالشمس و القمر، و یقذفان فی جهنم و من یعبدهما .(تفسیر عیاشی، ج2/303. )
5- عن بشیر الدهان عن أبی عبد الله علیه السلام قال أنتم و الله علی دین الله ثم تلا «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» ثم قال: علی إمامنا و رسول الله صلی الله علیه وآله إمامنا- کم من إمام یجی ء یوم القیمه یلعن أصحابه و یلعنونه- و نحن ذریه محمد و أمنا فاطمه صلوات الله تفسیر العیاشی، ج 2، ص: 304