ارتباط با آل محمد علیهم السلام صفحه 89

در کنار حوض کوثر مرا ملاقات کنند.

بنابراین کسانی که فکر می کنند بدون اهل البیت(علیهم السلام) نجات پیدا می کنند سخت در اشتباه هستند چرا که قرآن بدون بیان اهل البیت(علیهم السلام) هادی و نجات بخش کسی نخواهد بود فاعتبروا یا أولی الألباب . ونقول :

الّلهمّ اهدنا من عندک و ما بنا من نعمهٍ فمنک لا إلا إلّا أنت اللّهمّ بک و منک و لک و إلیک ولا حول و لا قوّه إلّا بقدرتک و لا نجاه لنا من مکاره الدنیا و الآخره إلّا بعصمتک و لک الحمد دائمهً سرمداً اوّلاً و آخراً.

جدا شدن از آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین)

ما به طور خلاصه راه های دوری از خاندان نبوّت را بیان نمودیم اکنون تفصیل بعضی از آن ها را بیان می کینم و از خداوند می خواهیم که ما را از این خاندان در دنیا و آخرت جدا نفرماید.

اوّلاً ترک راه های ارتباط با اهل البیت(علیهم السلام) نوعاً سبب قطع ارتباط با آنان می شود، و اگر کسی راه ارتباط خود را با خاندان نبوّت قطع نماید، هیهات است که باز موفّق به ارتباط با آنان بشود و این چیزی است که به تجربه رسیده است.

1- مهم ترین علّت جدائی از آل محمّد(علیهم السلام) عدم معرفت به مقام و منزلت خاندان نبوّت وتشکیک و انکار امامت آنان است که در بحث های گذشته به آن اشاره شد.

اصبغ بن نباته گوید: مردی نزد امیرالمؤمنین(علیه السلام) آمد و گفت: معنای آیه «وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلًّا بِسِیماهُم» (1)چیست؟ امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: ما اعراف هستیم، و ما انصار خود را با سیمای آنان می شناسیم و ما همان اعرافی هستیم که خداوند شناخته نمی شود، مگر با معرفت ما، و ما همان اعرافی هستیم که بین بهشت و دوزخ می ایستیم و کسی داخل بهشت نمی شود مگر آن که ما را شناخته باشد و ما نیز او را شناخته و پذیرفته باشیم، و کسی داخل آتش نمی شود مگر آن که ما را انکار کرده باشد و ما نیز او را انکار کرده و نپذیرفته باشیم، چرا که خدای تبارک و تعالی باید اگر بخواهد [و شایسته باشد] توفیق معرفت به دهد و مردم به او معرفت پیدا کنند ، و از راه ما به او راه پیدا می کنند، چرا که او ما را ابواب و صراط و سبیل خود قرار داده است، و مردم باید بوسیله ما به درگاه او راه پیداکنند. (2)

1- اعراف/46.

2- عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام جَالِساً فَجَاءَهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام الْأَعْرافُ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلًّا بِسِیماهُمْ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ نَحْنُ الْأَعْرَافُ نَحْنُ نَعْرِفُ أَنْصَارَنَا بِسِیمَاهُمْ وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ الَّذِینَ لَا یُعْرَفُ اللَّهُ إِلَّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِنَا وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ نُوقَفُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ بَیْنَ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ إِلَّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاهُ وَ لَا یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکَرَنَا وَ أَنْکَرْنَاهُ وَ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَوْ شَاءَ لَعَرَّفَ النَّاسَ حَتَّی یَعْرِفُوهُ وَ یُوَحِّدُوهُ وَ یَأْتُوهُ مِنْ بَابِهِ وَ لَکِنْ جَعَلَنَا أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ سَبِیلَهُ وَ بَابَهُ الَّذِی یُؤْتَی مِنْهُ. (بصائرالدرجات، ص517.)