محبت و رحمت صفحه 177

انبیا کار تازه ای نکرده اند. گنجینه هایی که در عقول و فطرت شما نهفته بوده است را بارور کردند. به قول یکی از فلاسفه: انبیا حکم ماما را دارند؛ یعنی بچه ای را که در رحم مادر است، پرورش می دهند و در زاییدن به مادر کمک می کنند. نه اینکه بچه ای ایجاد کنند، بلکه بچه را به ثمر می رسانند. انبیای الهی آنچه را که در دفینه های ما بوده است، ظاهر کردند و حجت درونی ما را آشکار ساختند. بنابراین ما قبل از اینکه مسلمان بشویم، اسلام ما را گرفته است. و این حرف قشنگی است.

تماشای زیبایی ها

گل را نگاه کن. خودت را نگاه کن. انسان ها گل اند؛ گل های حقیقی. بسیار بالاتر از این گل های بیرونی. بچه هایت گل اند. قدر این بچه ها را بدان. همسرت هم گل است. از او مراقبت کن. همه شما گل هستید. ملا عبدالله جمله قشنگی دارد. می فرماید: این خوب نیست که انسان همیشه خودش را محروم و معیوب ببیند. البته گاهی برای اینکه غرور او را نگیرد، خوب است خودش را دست خالی ببیند. گاهی هم خدا به انسان نشان می دهد. اگر فقط عیبمان را ببینیم، مأیوس می شویم و هیچ کاری نمی کنیم. بیشتر باید او را و زیبایی هایی را که او داده است نگاه کرد. می گوید: زیاد محروم دیدن محرومیت می آورد.

إذا رأیت مولای ذنوبی فزعت و إذا رأیت کرمک طمعت؛(1)