محبت و رحمت صفحه 201

خیالات در قلب های شما نبود، حتماً آنچه را من می بینم، شما می دیدید و آنچه را که می شنوم، شما هم می شنیدید.

غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد

اگر درونمان از فکر و خیالات سبک و آرام شود و خلجان های قلبی و اوهام و وسوسه ها و خیالات در دل های ما وجود نداشته باشد و کمتر حرف بزنیم، به درجه ای می رسیم که نادیدنی ها را می بینیم و نشنیدنی ها را می شنویم. گاهی انسان لبش آرام است، ظاهرش ساکت است، ولی درونش شلوغ است. هم باید درونمان آرام باشد و هم بیرونمان. کم حرف بزنیم. بسیاری از حرف هایمان را قیچی کنیم تا مهیای درک حقایق شویم.

داستان جوانی را که به مرحله یقین رسیده بود شنیده اید. او نه پیغمبر بود و نه امام، ولی می گفت: صدای جهنمی ها را می شنوم و خوش و بش بهشتی ها را می بینم و موازینی را که در قیامت نصب شده است می بینم. پیامبر هم او را تأیید کردند. (1)پیامبر ما بهشت و جهنم را می دید و یقین داشت. آن جوان هم می دید. قطعا آنها این قدر خیرخواه اند که می خواهند ما را به همان سرچشمه آب زلالی که خودشان از آن سیراب می شوند ببرند. فقط باید یک مقدار حرف گوش بدهیم و کارهای زیادی را تعطیل کنیم.

به قول یکی از بزرگان : خیلی ریاضت کشیدن نمی خواهد. بسیاری از چیزهای اسلام کردنی نیست، بلکه نکردنی است. ترک است. یعنی حرف