محبت و رحمت صفحه 212

نقش تفأل در تقدیر

فال خوب زدن یکی از سیره های پیامبر گرامی اسلام است. باید انسان به هستی، به خدا و کارهای او خوشبین باشد. وقتی حضرت موسی علیه السلام به دنیا آمد، او را در صندوقی گذاردند و به رود نیل انداختند. حضرت آسیه با شوهرش فرعون کنار رود نشسته بود. چشمشان به صندوق روی آب افتاد. به مأموران گفتند و آن را آوردند. دیدند کودکی جذاب در آن صندوق است. حضرت آسیه فرزند نداشت. از آن کودک بسیار خوشش آمد. محبت او در دلش نشست. به فرعون گفت: ما که فرزند نداریم؛ این کودک را به عنوان فرزند خود قرار می دهیم. «قره عینی لی و لک؛(1) مایه روشنی چشم من و تو باشد.»

حضرت آسیه فال خوب زد و اظهار امید کرد که باعث خوشبختی او شود. اما فرعون فال بد زد. گفت: به گمانم این قاتل من باشد و مرا از میان بردارد. در حدیث آمده است که آسیه فال خوب زد و به آن رسید. فرعون هم فال بد زد و به آن رسید. یعنی موسی موجب هدایت و چشم روشنی و خوشبختی آسیه شد؛ آن چنان که به درجه و مقامی رسید که یکی از همسران پیامبر خدا در اعلی درجه بهشت خواهد بود.(2) و این مقام بسیار بلندی است. با حضرت خدیجه هم پرواز و هم افق است. و برای فرعون که فال بد زد، موجب غرق شدن و هلاکت وی شد.