محبت و رحمت صفحه 363

ابوالقاسم قمی، از علمای بزرگ حوزه علمیه قم بود و تهذیب نفس را در کنار تحصیل علم امری لازم می دانست و به آن اهتمام و عنایت ویژه ای داشت. عمده سلوک ایشان توجه به حق تعالی و تفکر در آیات و نعمت های الهی بود. تفکر در آیات الهی و مبدأ و معاد و توسل به اهل بیت عصمت و طهارت علیهما السلام ، سیره همیشگی ایشان بود. می فرمودند: هرچه هست در خانه اهل بیت ۔ صلوات الله علیهم أجمعین - است. ایشان را می توان یکی از نوادر بزرگ حوزه علمیه و دارای صفات و کمالات برجسته برشمرد که به مقامات و خیالات باطل دنیوی پشت پا زده بود. جلسات هفتگی ایشان که سرشار از معنویت و روحانیت بود، همه تشنگان معارف الهی را سیراب می کرد و به سیر الی الله رهنمون می ساخت. بالاخره پس از شصت سال تدریس و تهذیب و تربیت شاگردان بسیاری در سال 1376 شمسی در جوار رحمت حق آرمید.

* مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی

بنیانگذار حوزه علمیه قم، در سال 1267 قمری در روستای مهرجرد یزد، در خانه مردی پاکدل و پرهیزکار به نام محمد صغیر به دنیا آمد و پس از طی مقدمات در مکتب و سپس در حوزه علمیه یزد در هجده سالگی راهی عتبات شد. چندین سال در حوزه علمیه کربلا در محضر آیت الله فاضل اردکانی و سپس با راهنمایی استادش در سامرا از محضر میرزای بزرگ شیرازی استفاده کرد. دوازده سال در سامرا ماند و از دیگر بزرگانی چون سید محمد