اسلام فراتر از زمان‌ صفحه 149

مي‌دهند: جرقه‌اي كه مي‌تواند مبدء آتش افروزي شود: و اينجا است كه به عظمت قدرت خدا پي مي‌بريم كه آتش را در دل آب و آب را در دل آتش حفظ كرده

2- فرق ميان آتش گيره و آتش زنه

توقدون از ماده وقود (بر وزن قبور) به معني روشن شدن آتش است: و ايقاد به معني آتش افروختن و وقود (بر وزن ثمود) به معني هيزمي است كه براي افروختن آتش مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

بنا بر اين جمله فاذا انتم منه توقدون (از آن آتش روشن مي كنيد) اشاره به هيزمهائي است كه با آن آتش مي افروزند: و به تعبير ديگر اشاره به آتش‌گيره است نه آتش زنه.

توضيح اين كه ما در فارسي هيزم را آتش گيره و كبريت يا فندك را آتش زنه مي‌ناميم:

و در لغت عرب هيزم را وقود و كبريت و فندك را زند يا زناد مي‌نامند.

بنا بر اين قرآن مي‌گويد آن خدائي كه براي شما از درخت سبز آتش قرار داد و شما با آن آتش‌گيره تهيه مي كنيد (نمي‌فرمايد آتش زنه) هم او قادر است مردگان را به زندگي باز گرداند و اين تعبيركاملا با رستاخيز انرژيهامنطبق است (دقت كنيد).

به هر حال مسأله آتش افروختن با چوبهاي درختان گرچه يك مسأله ساده در نظر ما است: ولي با دقت معلوم مي‌شود كه از عجيب ترين مسائل است: چه اين كه موادي كه درخت از آن تشكيل شده قسمت مهمش آب و مقداري اجزاء زمين است: و هيچ كدام از آنها قابل اشتعال نيست اين چه قدرتي است كه از آب و خاك

(و هوا) اين ماده انرژي زا را كه هزاران سال زندگي انسانها با آن پيوند نزديك داشته است آفريده؟!. «1»

مؤلف گويد: پس از بحث‌هاي مفصل قرآن در باره كائنات و زمين و آسمان كه مقداري از آن را، تا اينجا بيان كرديم، حالا جا دارد براي تكميل مطالب گذشته، نص صريح و بيان روشن اين كتاب آسماني را در باره پايان جهان و برچيده شدن اين مجموعه و تشكيلات و چگونگي اوضاع نهائي عالم را، هم بدانيم؛ پس به فشرده مطالب آتي را كه از كتاب (سيماي جهان در عصر امام زمان عليه السلام) آورده‌ام دقت