اسلام فراتر از زمان‌ صفحه 228

اللَّه‌أكبر، سپس ديگري آمد و گفت: نهر را گذشتند، فرمود: نگذشته‌اند، گفتم: سبحان اللَّه، سپس ديگري آمد كه به اسبش فشار مي آورد و گفت: آيا بر قوم (خوارج) نياز داري؟! فرمود: چه شده؟ گفت: آنها نهر (نهروان) را گذشتند و رفتند، فرمود: ما قطعوه ولا يقطعونه وليقتلن دونه، عهد من اللَّه ورسوله! قلت: اللَّه اكبر! به خدا پناه ببرنگذشته‌اند، و حتماً نمي گذرند به‌يقين كنار نهر كشته خواهند شد، عهديست از خدا و رسولش، گفتم اللَّه‌اكبر.

سپس بلند شده و ركابش را گرفتم و به اسبش سوار شد سپس برگشتم به سوي لباس جنگي ام و آن را پوشيدم و كمانم را آويختم و بيرون رفتم و اورا همراهي مي كردم پس به من فرمود: اي جندب گفتم: لبيك اي اميرمؤمنان، فرمود: من كسي را به سوي آنها مي فرستم قرآن را بخواند و آنها را به كتاب خدا و سنّت رسولش، دعوت نمايد ولي قبول نكرده و او را تير باران مي نمايند،

اي جندب آگاه باش از ما ده نفر كشته نمي شوند و از آنها ده نفر نجات نمي يابند، پس من سوي قوم رفتم ديدم در اردوگاهشان هستند (وتكان نخورده‌اند).

پس علي عليه السلام يارانش را صدا زد و آنها را به صف نمود سپس از اين سر صف تا آن سر صف دو بار، رفت و آمد كرد و سپس فرمود: كيست اين مصحف را بگيرد و با آن به سوي آن قوم برود و آنها را به عمل كردن بر كتاب خدا و سنّت رسولش، دعوت نمايد ولي آن كس مقتول و وارد بهشت خواهد شد، كسي جواب نداد مگر جواني از بني عامر بن صعصعة، حضرت فرمود: بگير، مصحف را گرفت، فرمود: تو كشته خواهي شد وبر نمي گردي به سوي ما و ترا تيرباران مي كنند؛!،

جوان با مصحف به سوي قوم بيرون رفت پس وقتي كه به آنها نزديك شد كه صدايش را بشنوند، بلند شده و اورا تيرباران نمودند و او رو به ما برگشت و نشست (وشهيد شد).

امام فرمود: بلند شويد به سوي قوم، جندب گويد:: فقتلت بكفي هذه بعد ما دخلني ماكان دخلني ثمانية قبل ان اصلّي الظهر وما قتل منا عشرة، ولا نجا منهم عشرة كما