اسلام فراتر از زمان‌ صفحه 429

الراضية المرضية، اولئك أخلائي، هم مني و أنا منهم. «1»

همانا پشت سرتان قومي اند ملاقات مي كنند درباره من از اذيت و شدت عمل و كشته شدن و ناقص الاعضاء بودن، آنچه كه كسي در امت‌هاي گذشته نديده است، آگاه باش صبركنندگان آنها يقين كننده بر (ولايت) من، عارفان به فضيلت و آنچه درباره من آمده است، البته بامن هستند در درجه واحد، سپس نفس عميق كشيد پس گفت: آه آه بر آن نفس‌هاي پاك و دلهاي راضي و مرضيه، آنهايند دوستان من و آنها از من و من هم از آنهايم

40- شهادت قنبر

40- شهادت قنبر 1- اصحاب سيره روايت كرده‌اند روزي حجاج گفت: دوست دارم به مردي از اصحاب ابي تراب دست يابم با ريختن خون او: به خدا تقرب جويم!؛ به او گفته شد كسي را نمي دانيم همنشيني اش به ابي تراب از غلامش «قنبر» بيشتر باشد؛

پس كسي را براي يافتن او فرستاد و او را آوردند و به او گفت:

قنبر توئي؟ بلي: گفت: ابوهمدان؟ بلي: گفت: مولي علي بن ابي طالب؟

گفت: مولاي من خداست و اميرمؤمنان: علي ولي نعمت من است،

گفت: از دين او تبري (و دوري) كن!

گفت: اگر از دين او برگردم: ديني بهتر از دين او را به من نشان مي دهي؟!؛

گفت: من ترا مي كشم چگونه مرگي برايت دوست داشتني تر است؟!

گفت: اختيار كيفيت كشتن را به تو مي سپارم: گفت: چرا؟

گفت: زيرا تو هر طور مرا بكشي من هم آنگونه ترا مي كشم: اميرالمؤمنين: عليه السلام به من خبر داده است: «انّ منيتي تكون ذبحاً ظلماً بغير حق. مرگ من بريدن سرم را باستم و بناحق خواهد بود». «2

41- ظلم چهار ع بر يك ع!

41- ظلم چهار ع بر يك ع! حذيفة بن يمان در زمان عثمان به حضرت علي عليه السلام گفت: إني و اللَّه ما فهمت قولك و لا عرفت تأويله حتي بلغت ليلتي أتذكر ما قلت لي بالحرة و إنّي مقبل" كيف أنت يا حذيفة إذا ظلمت العيون العين"؟ و النبي صلّي اللَّه عليه و آله بين أظهرنا و لم أعرف تأويل كلامك إلا البارحة، رأيت عتيقا ثم عمر تقدما عليك، و أول اسمهما عين فقال يا حذيفة: نسيت عبد الرحمن حيث مال بها إلي عثمان. و في رواية: و سيضم إليهم عمرو بن العاص مع معاوية بن آكلة الاكباد، فهؤلاء العيون المجتمعة علي ظلمي من به خدا قسم نفهميدم گفته ترا و نه تأويلش را تا شب گذشته يادم آمد آنچه را كه در «حرّة» به جلويت آمدم به من فرمودي: «كيف أنت يا حذيفة اذا ظلمت العيون العين» حالت چگونه خواهد بود زماني كه (ع) ها به يك (ع) ستم نمايند» چون پيامبر در ميان ما بود: من به خداقسم معناي اين حرف را نفهميدم و تأويل كلامت را متوجه نشدم تا ديشب ديدم (و فكر كردم) عتيق يعني (ابوبكر) سپس عمر برتو پيشي گرفتند، حضرت فرمود: حذيفه عبدالرحمن را فراموش كردي كه به عثمان تمايل نمود و به زودي عمروبن عاص هم به آنها مي پيوندد با معويه فرزند (هند) جگرخوار پس اين (ع) هاي (اول نام آنها) است كه به ظلم كردن من: گردهم آمدند. «1» (عتيق، عمر، عثمان، عبدالرحمن، عمروعاص هم به آنها ملحق شد)

42- عبداللَّه‌بن زبير

42- عبداللَّه‌بن زبير ابو محمد مولي آل زبير گويد: شنيدم اسماء دختر ابوبكر به حجاج مي گفت: روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله حجامت كرد و خون آن را به پسرم داد (كه بيرون بريزد) او هم آن را نوشيد و گفت خوش نداشتم آن را به زمين بريزم، جبرئيل جريان را به حضرت خبر داد! فرمود: «ويل لامّتي منك و ويل للناس منك» «2»

واي بر امت من از تو و واي برمردم از (دست) تو

43- عمّاربن ياسر

43- عمّاربن ياسر 1- عبداللَّه‌بن هزيل العنزي گويد: همانا عمار با آنها براي مسجد (رسول خدا صلي الله عليه و آله) سنگ حمل مي كرد رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «ويحك يابن سميّة تقتلك الفئة الباغية». «1»

خوش به حالت اي فرزند سميه ترا مي كشد گروه برگشته از حجت خدا

(واز خدا بيخبر).

2- حذيفة مي گفت: بر شما باد گروهي كه ابن سمية در آن است، من شنيدم رسول خدا صلي الله عليه و آله مي گفت: تقتله الفئة الباغية. «2»

او را مي كشد گروه ستمگر!

44- علماء

44- علماء قبلًا توضيح مختصري در اول بخش سيأتي پيرامون روايات وارده درباره علماء گذشت، لازم است آن را دوباره مطالعه نمائيد و در اين فصل به مناسبت اين بخش دو روايت را مجدداً مي آوريم

1- رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:

سيأتي: زمان علي أمتي لا يعرفون العلماء إلا بثوب حسن و لا يعرفون القرآن إلا بصوت حسن، و لا يعبدون اللَّه إلا في شهر رمضان، فإذا كان كذلك «3» سلط اللَّه عليهم سلطانا لا علم له و لا حلم له و لا رحم له. «4»

به زودي مي آيد زماني بر امت من علمارا نمي