اسلام فراتر از زمان‌ صفحه 84

طي كند.

(بنابر علم نجوم: زمين مركز جهان بود و خورشيد و سيارات بدور آن مي چرخيدند.

اين تئوري تا سال 1543 بقوت خود باقي بود. ولي قرآن خورشيدرا در (مستقر) خود (كه مركز منظومه شمسي باشد) در حركت بيان كرده است).

تشبيه خورشيد به چراغ به اين معني است كه خورشيد سوختي را مي سوزاند و نور و حرارت مي دهد. خورشيد از عنصر هيدروژن و هليوم تشكيل شده. به دليل دماي بسيار زياد درون آن، پيوسته بخشي از هيدروژن مي سوزد و به هليوم تبديل مي شود و مقادير زيادي نيز انرژي مانند حرارت و نور و تشعشعات آزاد مي كند. و به اين ترتيب بمانند چراغ مي ماند.

زمين در آغاز پيدايش و شكل گيري خود در نزديكي خورشيد بوده است. بعد دور برده شده و مداري تقريباً بيضي شكل براي آن در نظر گرفته شده تا به خورشيد دور و نزديك بشود و گرماي زمين متغير باشد.

منظور از «چگونه» دور بردن حرارت در آيه نيز «تا كجا بردنِ آن» است. كه منظور اين است كه زمين حساب شده از خورشيد فاصله داده شده است. يعني اگر مثلًا دورتر برده مي شد آبهاي كمتري از سطح زمين تبخير مي گرديد و يا اگر نزديك تر از آنچه هست قرار داده مي‌شد آبهاي بيشتري تبخير مي‌شد، و وضعيت آب و هوايي زمين به گونه فعلي خود كه بهترين وضع است نمي‌بود.

در مجره درب التّبانة كه خورشيداز همين مجموعه مي باشد، در اين مجموعه يك ميليارد خورشيد وجود دارد. «1»

نقاط سياهي كه روي خورشيد به نظر مي آيد مناطقي هستند كه سردتر از بقيه سطح خورشيد هستند. از آنجا كه خورشيد به دور خود مي چرخد (تقريباً هر 4 هفته يك دور به دور خود مي چرخد)، گاهي آن نواحي از خورشيد روبروي زمين قرار مي گيرند و گاهي نيز نيستند. وقتي روبروي زمين هستند گرماي كمتري به طرف زمين مي آيد. و به اين شكل خود خورشيد نيز در عدم يك نواختي گرما نقش دارد.

چنانكه مي دانيم فضا در اصل سياه و تاريك است، هر چند نور و پرتو خورشيد در