سلمان فارسی صفحه 34

ابوالهیثم بن التیهان ، حذیفه و عمار حذیفه و عمار را دیدم که می خواهند در بین مهاجرین مجددا شورا برگزار کنند)) . (95)

و نصوصی دیگر که مخافت این گروه را با برگرداندن امر خلافت از علی - علیه السلام - به دیگران روشن می سازد .

یک پرسش صریح

در این جا سؤ الی پیش می آید که باید بدان پاسخ داده شود و آن این است که : ما این افراد و همفکران آنها را می بینیم که در چهار چوب همان حکومتی بوده اند . (96) یکی چون عمار ولایت ((کوفه )) را بر عهده می گیرد ، دیگری ، چون سلمان والی ((مدائن )) می شود و کسانی چون مالک اشتر و حذیفه فرماندهی لشگر را بر عهده می گیرند یا در جنگها شرکت می کنند و . . . در حالی که از جمعیت حاکم و طرفداران آنها مراکز و مشاغل حساس را به انحصار خود درآورده و به هیچ وجه اجازه نمی دهند دشمنان حکومت در آن مشاغل و مواضع شرکت کنند و بدانها دست یابند .

حال ، سر و سبب این که این گروه در حکومت شرکت می کرده اند و آنها به این مشارکت تن می داده اند چه بوده است ؟

پاسخی روشن

در جواب سؤ ال فوق به نکات زیر اشاره می شود :

الف : این اشخاص که برگزیدگان و پیش قراولان هوشمند از صحابه رسول اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - بودند و در راءس ایشان سرور ، امیر و رهبرشان علی - علیه السلام - قرار داشت تربیت شده اسلام بودند و در تعالیم آن ذوب شده بودند و به چیزی جز رضای خدا سبحان ، ظهور دین و پیروزی حق اهمیت و بها نمی دادند ، خشم نمی کردند جز برای خدا و خشنود نمی شدند جز برای رضای

او هر چند متحمل سختی و دشواری می شدند . در حالی که امیرالمؤ منین علی - علیه السلام - هجوم به خانه اش و کتک زدن همسرش را که دختر رسول الله - صلی الله علیه و آله - بود و ساقط کردن جنین و مصادره اموال او و جسارتها و مصائب بسیار دیگر را که مشهور و در کتب مسطور است - حتی روایت شده که عثمان شخصا حضرتش را زد (97) - تاب آورد و تحمل کرد . . . می بینیم همان حضرت که استعداد تحمل آن همه را نشان داد بعد از بیست و پنج سال تحمل ظلم ، شمشیر بر می کشد و در جنگها سختی که دهها هزار نفر را قربانی ساخت وارد می شود . این نیست جز بدان سبب که نخست رضای خدای سبحان را در سکوت دیده و بدان رضا داده بود و زبان حالش این بود که : ((تا زمانی که سلامت امور مسلمانها و مقدراتشان اقتضاء کند با سلم و مدارا رفتار می کنم )) . اما در دوره بعد ، عمل به تکلیف شرعی را در جنگ می بیند و در انجام آن ، تردید و سستی به خود راه نمی دهد .

در مورد این دسته از اخبار برگزیده از یاران آن حضرت - علیه السلام - نیز وضع به همین منوال بوده است و آنها نیز جز بدانچه که رضای خدای سبحان ، ظهور دین و صلاح مسلمین را در آن می دیده اند اقدام نمی کرده اند .