ترجمه فارسی الغارات صفحه 123

خبر عبد اللّه بن عامر حضرمی در بصره

اشاره

عمرو بن محصن(1)گوید:چون محمد بن ابی بکر در مصر کشته شد و معاویه بر آن دیار غلبه یافت.روزی عبد اللّه بن عامر حضرمی را فراخواند و او را گفت:خواهم که به بصره روی.

زیرا بیشتر مردم آن دیار دربارۀ عثمان بر همان عقیدت اند که ما هستیم و قتل او را بس بزرگ می دارند و در طلب خون او بسی کشته داده اند و انتقام کشتگان خویش نگرفته اند و از آنچه بر سرشان آمده سخت به دل کینه گرفته اند و در پی بی آن هستند که کسی را بیابند که آنان را فراخواند و گرد آورد و برای گرفتن انتقام خون عثمان بسیج کند و چون به بصره روی باید که از قبایل ربیعه حذر کنی و در میان قبایل مضر فرود آیی و با قبایل ازد دوستی ورزی.که ازدیان-جز اندکی- همگی با تواند و-اگر خدا خواهد-با تو مخالفت نخواهند کرد.در هر حال از هر که نزد او می روی بیمناک باش.

عبد اللّه بن عامر گفت:من تیر ترکش توام و بارها مرا آزموده ای با هر که با تواش سر جنگ باشد می جنگم و در نبردی که بر ضد قاتلان عثمان ساز کرده ای پشتیبان تو هستم.هر زمان که خواهی مرا بفرست.

معاویه گفت:فردا،بامداد،اگر خدا خواهد.

پس عبد اللّه بن عامر با معاویه وداع کرد و دست به دست او داد و از نزدش بیرون شد.

شب هنگام معاویه و یارانش به گفتگو نشستند.معاویه گفت:اکنون ماه در کدام منزل است؟گفتند در منزل سعد ذابح(2).معاویه این زمان را ناخوش داشت و نزد عبد اللّه بن عامر کس فرستاد که از حرکت بازایست تا رسول من به نزد تو آید.و عبد اللّه درنگ کرد.

معاویه صلاح در آن دید که به عمرو بن عاص نامه نویسد-و عمرو در آن روزگار عامل او در مصر بود-و از او نظر و رأی خواهد.معاویه به عمرو چنین نوشت: