ترجمه فارسی الغارات صفحه 124

بسم اللّه الرحمن الرحیم «از بندۀ خدا معاویه امیر المؤمنین به عمرو بن عاص(پس از جنگ صفین و رأی آن دو حکم امیر المؤمنین خوانده می شد)سلام بر تو باد.

اما بعد،اندیشه ای در سر دارم و بر آنم که به انجامش رسانم ولی آنچه مرا از آن بازمی دارد این است که می خواهم از رأی تو آگاه گردم.اگر در آنچه در سر دارم با من موافقت کنی،خدا را سپاس گویم و آن اندیشه را جامۀ عمل می پوشم و اگر مخالفت ورزی به خدا پناه می برم و از او رهنمود می جویم.من در کار مردم بصره نگریستم،دیدم که بیشترین یاران و دوستان ما هستند و دشمنان علی.و تو خود می دانی که علی خون آنان بریخت و اکنون آن کینه در دلهایشان جای گرفته به گونه ای که هرگز بیرون نشود.از سوی دیگر می دانی که قتل محمد بن ابی بکر به دست ما و سرکوبی مصریان،آتش افروختۀ اصحاب علی را در سرتاسر آفاق خاموش کرده و پیروان ما را در هر جای که باشند سرفرازی بخشیده است.

کسانی که در بصره هستند در این باب چون دیگر مردم به همان رأی و نظر رسیده اند که ما رسیده ایم ولی در هیچ جای دیگر کسانی را نتوان یافت که در مخالفت با علی از مردم بصره به شمار بیشتر و سرسخت تر و پایدارتر باشند.پس چنان دیدم که عبد اللّه بن عامر حضرمی را به نزد آنان فرستم.ابن عامر را گفته ام که بر قبایل مضر فرود آید و با قبایل ازد دوستی ورزد و از ربیعه حذر کند.آن گاه به خونخواهی عثمان آواز در دهد و آنچه علی بر سر مردم آن دیار آورده فرایادشان آورد که چگونه خون جمعی از صالحان که برادران یا پدران یا فرزندان ایشان بودند،بر زمین ریخت.امید من این است که با این کار مردم این ناحیه از زمین به خلاف علی برخیزند و از آن پس یاران علی از هر سو که آیند و هر چند که کوشند راه به جایی نبرند.این رأی من است تا رأی تو چه باشد؟

فرستادۀ مرا بیش از یک ساعت که جواب نامۀ مرا می نویسی نزد خود نگاه مدار خداوند ما را و تو را راه بنماید.و السلام علیک و رحمه اللّه و برکاته.

و عمرو در پاسخ نامۀ معاویه چنین نوشت:

اما بعد،نامه ات رسید.آن را خواندم و رأیی را که اندیشیده بودی دریافتم و از شگرفی آن در شگفت شدم.به یقین آنچه این اندیشه در دل تو افکنده چیزی جز خونخواهی عثمان و گرفتن انتقام او نیست.از آن هنگام که این نبرد آغاز کرده ایم و مردم را بدان فراخوانده ایم نه از تو و نه از ما و نه از مردم رأیی زیانمندتر از این رأی برای دشمنان تو و شادی افزاتر برای دوستان تو به تو الهام نشده است.رأی خویش به انجام رسان که رأیی استوار است.و مردی سختکوش و