ترجمه فارسی الغارات صفحه 176

ستمکاران.بدانید که ثقیف مردمی غدارند که عهد و پیمان نمی شناسند و عرب را دشمن دارند،چنانکه گویی خود عرب نیستند.البته در میان آنان مردمان صالح هم کم نبوده اند،از جمله عروه بن مسعود(1)و ابو عبید بن مسعود(2)که در قس الناطف بر ساحل فرات کشته شد هر چند مرد صالح در میان قبیلۀ ثقیف عجیب می نماید.

و دیگر ولید بن عقبه.

این همان کسی است که خدا در قرآن او را«فاسق(3)»نامیده و یکی از کودکانی بود که پیامبر- (صلی الله علیه و آله)او را به آتش وعده داد.او را شعری است که این سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله)را در حق علی(علیه السلام) که فرمود:«اگر از او(علی)پیروی کنید، هدایت کننده و هدایت شده اش خواهید یافت و شما را به راه راست رهبری خواهد کرد.»رد می کند و آن بیت این است:

فان یک قد ضل البعیر بحمله

اگر شتری که او را حمل می کرده گم شده باشد فلم یک مهدیا و لا کان هادیا

پس او نه هدایت شده بود و نه هدایت کننده(4).

ولید بن عقبه از دشمنان علی(علیه السلام)بود و از دشمنان پیامبر(صلی الله علیه و آله).پدرش به فرمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) در جنگ بدر اسیر شد و در جایی به نام صفراء-میان بدر و مدینه-به دست علی(علیه السلام)کشته شد.

مغیرۀ ضبّی گوید:جمعی که به عیادت ولید بن عقبه می رفتند بر حسن بن علی(علیه السلام) گذشتند.ولید سخت بیمار شده بود.حسن(علیه السلام)نیز با آنان به عیادت او رفت.ولید به حسن- (علیه السلام)گفت:از هر چه با مردم دیگر کرده ام نزد خدا توبه کردم مگر آنچه در حق پدر تو کرده ام (یعنی از هر بد که در حق علی کرده ام توبه نمی کنم)

زرّ بن حبیش گوید:شنیدم که علی(علیه السلام)می گفت:سوگند به آنکه گیاه را رویانید و مردم را بیافرید که پیامبر(صلی الله علیه و آله)دربارۀ من می گفت:جز مؤمن تو را دوست ندارد و جز منافق با تو دشمنی نکند.

حبّه عرنی از علی(علیه السلام)روایت کند که گفت:خدای تعالی از هر مؤمن پیمان گرفته که مرا دوست بدارد و از هر منافق که مرا دشمن دارد.اگر مؤمن را با شمشیر بر روی زنند با من دشمنی نکند و اگر دنیا را به منافق دهند مرا دوست ندارد.

1- عروه بن مسعود ثقفی،ابو مسعود کنیه داشت در صلح حدیبیه حاضر بود و بشارت اسلام به میان قوم خود برد و جان بر سر همین کار نهاد رک الاستیعاب 112/3 الاصابه حرف ع.
2- ابو عبید بن مسعود ثقفی پدر مختار است که در نبرد با ایرانیان کشته شد.گویند پیل بر سر او پای نهاد.رک الاصابه باب الکنی حرف العین.
3- مفسران گویند که آیۀ أَ فَمَنْ کاشارهانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کاشارهانَ فاشارهاسِقاً لااشاره یَسْتَوُونَ دربارۀ او نازل شده سورۀ سجده آیۀ 18 و نیز آیۀ إِنْ جاشارهاءَکُمْ فاشارهاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا در باب اوست آیۀ 6 از سوره حجرات.رک:شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید 364/1.
4- اشاره به این واقعه است که پس از شهادت علی(علیه السلام)پیکر مبارک او را در نجف دفن کردند ولی چند اشتر نیز که هر یک تابوتی بر پشت به سویی فرستادند تا مردم پندارند که پیکر علی(علیه السلام)به مدینه یا به جای دیگر برده اند.یکی از این شتران از راه خارج شد و به دست دیگران افتاد.رک:به حاشیه شادروان محدث بر الغارات ص 519.