ترجمه فارسی الغارات صفحه 95

دهم.به خدا سوگند،اگر او را امارت داده بودم.میدان را برای عمرو بن عاص و یاران او خالی نمی کرد و کشته نمی شد مگر آنکه شمشیرش را همچنان در کف می فشرد.البته محمد بن ابی بکر را نکوهش نمی کنم تا توان داشت از کوشش بازنایستاد و بر سر او آن آمد که آمد.

و گوید:علی(علیه السلام)را گفتند:یا امیر المؤمنین در مرگ محمد بن ابی بکر بسیار بی تابی می کنی.علی(علیه السلام)گفت:چرا نکنم،او پروردۀ من بود،فرزندانم را برادر بود.من پدر او بودم و او را فرزند خود می شمردم.

نامۀ امیر المؤمنین علی علیه السلام به یاران خود بعد از کشته شدن

محمد بن ابی بکر رحمه اللّه

عبد الرحمن بن جندب از پدر خود جندب روایت کند که عمرو بن الحمق و حجر بن عدیّ و حبّه العرنی و حارث اعور و عبد اللّه بن سبأ بر امیر المؤمنین علیه السلام داخل شدند و این بعد از فتح مصر بود.علی را غمگین و حزین یافتند.گفتندش ما را بگوی که در بارۀ ابو بکر و عمر چه می گویی.علی(علیه السلام)گفت:آیا برای طرح چنین مسائلی فراغت یافته اید؟مصر از دست رفت و شیعیان من در آنجا کشتار شدند.برایتان رساله ای در این باب خواهم نوشت و شما را از آنچه پرسیده اید پاسخ خواهم داد.و از شما خواستارم که هر چه از حق من تباه کرده اید جبران کنید و آن نوشته را برای شیعیان من بخوانید و همواره یاران حقیقت باشید.این است نسخۀ آن رساله:

از بندۀ خدا علی امیر المؤمنین به هر کس از مؤمنان و مسلمانان که این رسالۀ مرا بخواند.سلام بر شما باد.خدای یکتایی را که هیچ خدایی جز او نیست ستایش می کنم.

اما بعد،خدا محمد(صلی الله علیه و آله)را برای هشدار دادن به مردم جهان به پیامبری فرستاد، آنکه امین وحی او بود و گواه بر این امت.و شما ای عربها در آن روز بدترین دینها داشتید و در بدترین خانه ها می زیستید بر سنگهای خشن و صخره های سخت یا بر روی خارهای گزنده که در بلاد پراکنده بود می نشستید و می خوابیدید.آبهای بدبو و ناگوار می نوشیدید و طعامهای درشت و ناهموار می خوردید.خون یکدیگر را می ریختید و فرزندانتان را می کشتید و رشتۀ پیوند خویشاوندی بریده بودید و اموالتان را با یکدیگر تلف می کردید و به باطل می خوردید و راههایتان پرهراس بود،بتانتان در میان شما برپا بود و خود غرقه در گناهان بودید.«و بیشترشان به خدا ایمان نداشتند و جز مشرکانی نبودند(1)» پس خداوند بر شما منت نهاد به وجود محمد(صلی الله علیه و آله)او را به رسالت بر شما فرستاد.

رسولی از خودتان و در کتاب منزل خود گوید:«اوست خدایی که از میان مردمی بی کتاب