علی علیه السلام و آزمایش های الهی صفحه 25

شدّت گریه آنان گریان می شدند و جزع می کردند و این من بودم که با همه سنگینی بار مصیبت، خودم را به شکیبائی واداشتم. به جای بی تابی و جزع وفزع به آنچه پیامبرم فرمان داده بود، مشغول شدم. کارهای لازم را مثل تغسیل، تکفین، نماز و دفن را بخوبی انجام دادم. کتاب خدا و وصایای پیامبر(صلی الله علیه وآله) را جمع آوری کردم و اشک چشمم، ناله و آه، سوز و داغ و بزرگی مصیبت، هیچکدام مرا از انجام وظیفه ام بازنداشت، حق خدا و پیامبر(صلی الله علیه وآله) را که برعهده ام بود اداکردم و آنچه مرا بدان فرمان داده بود رساندم و در این راه برای رضای خدا صبرکردم.

سپس به اصحاب روکرد و فرمود: آیا چنین نبود؟

گفتند: آری چنین است یا امیرالمؤمنین.

دومین امتحان (در برابر جریان سقیفه)

ای یهودی! رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در زمان حیات خویش مرا بر همه امتش امیرکرد; از حضار