سیری در علوم قرآن صفحه 184

گوش‌هايشان مي‌گذارند و خدا بر كافران محيط است نزديك است كه برق چشمان آنها را ببرد هر وقت به آنها روشنائي مي‌دهد در نور آن راه مي‌روند و هر وقت كه تاريكي بر آنها غالب مي‌شود مي‌ايستند. و اگر خدا مي‌خواست گوش آنها و ديدگان آنها را از بين مي‌برد كه خدا بر هر چيزي تواناست.

اين مثل نيز كه بلافاصله پس از مثل اول آمده مربوط به منافقان است و حال تحير و سرگرداني آنها به باراني تشبيه شده كه داراي رعد و برق است و اينان مانند كسي هستند كه با هراس و دلهره در بياباني تاريك قرار گرفته هر وقت برقي از آسمان مي‌جهد با استفاده از نور آن قدري راه مي‌رود و سپس مي‌ايستد طبيعي است كه شخص با چنين وضعي كه در هراس و رعب و وحشت است نمي‌تواند راه به جائي برد اگرچه گهگاه روشنائي‌هائي بتابد و بطور موقت اطراف را روشن كند.

3- مثل پشه:

إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلًا يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً وَ يَهْدِي بِهِ كَثِيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ «1»

خداوند پروا ندارد از اينكه مثلي بزند پشه يا برتر از آنرا پس كساني كه ايمان آورده‌اند مي‌دانند كه آن حق است و از جانب پروردگارشان مي‌باشد ولي كافران مي‌گويند خداوند از اين مثل چه اراده كرده است.

با آن مثل جمعي را گمراه مي‌كند و جمعي را هدايت مي‌كند و گمراه نمي‌كند با آن مگر فاسقان را.