سیری در علوم قرآن صفحه 299

إِنَّا لَمَّا طَغَي الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ. «1»

ما هنگامي كه آب طغيان كرد شما را به «رونده» سوار كرديم تا آن را براي شما مايه تذكر و يادآوري قرار بدهيم و گوشهاي شنوا آن را بشنوند.

فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ. «2»

پس اين خانه‌هاي آنان است كه به خاطر ظلمي كه كردند كوبيده شده است. همانا در آن نشانه‌اي است براي مردمي كه علم دارند.

مقهور بودن همه عوامل قدرت در برابر سنتها

معمولا براي بقاي يك نظام و يك جامعه روي عوامل قدرت حساب مي‌شود؛ مثلا داشتن قدرت نظامي و يا شكوفا بودن اقتصاد و يا پيشرفتهاي علمي و يا آباداني شهرها و عواملي از اين قبيل نشانه ثبات و پايداري نظام و جامعه تلقي مي‌شود. اما گاهي در پشت اين مظاهر قدرت، عوامل سقوط و نابودي در آن جامعه رخنه مي‌كند و در بطن آن پرورش مي‌يابد و در نتيجه طبق سنت الهي محكوم به نابودي مي‌شود. در چنين حالتي است كه هيچيك از عوامل قدرت نمي‌تواند در مقابل سنتهاي الهي مقاومت كند و نظام را از سقوط نجات دهد.

قرآن كريم اين موضوع را در آيات متعددي مطرح كرده و به طغيانگراني كه به قدرت خود مغرورند و خود را شكست‌ناپذير مي‌دانند خاطرنشان مي‌سازد كه سنتهاي الهي آنچنان قوي و تخلف‌ناپذير است كه هيچ عاملي نمي‌تواند در برابر آن ايستادگي كند و حتي ممكن است همان چيزي كه به عنوان عامل بقاي آن نظام شناخته مي‌شود به

______________________________
(1)- سوره حاقه، آيه 11 و 12.
(2)- سوره نمل، آيه 52.