سیری در علوم قرآن صفحه 8

از اين‌گونه تعبيرات در كتب لغت و تفسير و علوم قرآن بسيار است و ما نمونه‌هائي از آن را نقل كرديم بقيه تكرار همين مطالب است از جمع‌بندي اين گفته‌ها، نظريات و اقوال زير بدست مي‌آيد:

1- قرآن اسم خاص كتاب خداست و نه مشتق است و نه مهموز (شافعي)

2- قرآن از قرن به معني ضميمه كردن آمده (اشعري)

3- قرآن از قرء به معني جمع كردن آمده است (ابن اثير و ابو اسحق)

4- قرآن از قرء به معني خواندن و قرائت كردن آمده است (طبرسي و لحياني)

به اين اقوال دو قول هم از مستشرقين اضافه مي‌كنيم:

1- قرآن به معني تبليغ كردن است (بلاشر) «1»

2- قرآن به معني با صداي بلند و خوش خواندن است (پطروشفسكي) «2»

ما تصور مي‌كنيم كه قرآن اسم خاص كتاب آسماني اسلام است و همه معاني ذكر شده را مي‌توان در آن لحاظ كرد. وقتي كسي قرآن مي‌خواند هم كلمات و آيات آن را به يكديگر ضميمه كرده و جمع نموده و هم مي‌خواند و هم تبليغ مي‌كند و هم با صداي بلند و خوش مي‌خواند. (چون مطالعه بي‌صدا را نمي‌توان قرائت ناميد)

2- فرقان:

يكي ديگر از نام‌هاي قرآن «فرقان» است كه در چندين آيه از قرآن كريم اين اسم آمده است پيش از آنكه به بحث‌هاي ادبي و لغوي درباره فرقان بپردازيم، دو نكته را خاطرنشان مي‌كنيم:

1- فرقان اسم خاص قرآن نيست و به كتب آسماني ديگر نيز اطلاق مي‌شود بطوريكه در خود قرآن به كتاب آسماني موسي فرقان اطلاق شده است.

______________________________
(1)- رژي بلاشر، در آستانه قرآن ص 133.
(2)- پطروشفسكي، اسلام در ايران ص 111.