سروش آسمانی سیری در مفاهیم قرآنی صفحه 411

2- در کلام امیر المؤمنین علی (ع)

قرآن فرمان دهنده است (به طاعات) و باز دارنده است (از منهیات) و خاموشی گویاست. و حجت خدای است بر آفریدگانش، از آنان به روش قرآن پیمان گرفت و نفوسشان را رهینه وفا به میثاق قرار داد. نور قرآن را به کمال رسانید و دین خود را به آن کمال و تمامی دارد و هنگامی که پیغمبر او (ص) از گفتن احکام آن به خلق که مایه رستگاری است فراغت یافت روان او را قبض فرمود. «1»

و نیز فرمود:

خداوند سبحان آن بزرگوار- محمّد

(ص)- را برای رسالت خود تبلیغ کننده و سبب بزرگواری امّت و بهار اهل زمان و سربلندی مددکاران و سرافرازی یارانش قرار داد. پس قرآن را بر او فرستاد و قرآن روشنایی است که قندیل های آن خاموش نمی شود و چراغی است که افروختگی آن فرو نمی نشیند و دریایی است که ته آن پیدا نمی گردد و راهی است که سیر در آن گمراهی ندارد و شعاعی است تابان که روشنی آن بی نور نمی شود و جدا کننده است که دلیل آن ناچیز نمی گردد و بنایی است که پایه های آن ویران نمی شود و بهبودی است که بیماری های آن را خوف و بیمی نیست، و ارجمندی است که یاری کنندگان آن شکست نمی خورند و حقّی است که مددکاران آن مغلوب نمی شوند.

پس قرآن کان ایمن و مرکز آن و چشمه های علم و دریاهای آن، و بستان های دادگستری و حوض های آن، و سنگ های بنای اسلام و پایه آن و بیابان های حق و دشت های هموار آن می باشد، و دریایی است که آب برندگان آن را خالی نمی کنند و چشمه هایی است که کشندگان آب آن را کم نمی گردانند، و آبشخورهایی است که واردین از آن نمی کاهند و منزل هایی است که مسافرین راه آن ها را گم نمی نمایند و نشانه هایی است که روندگان از