سیمای جهان تاب : حکمت نامه امیرالمؤمنین علیه السلام صفحه 1

ستایش نامه

ای خدای من، ای خدای جان، و ای خدای جهان! ستایش بی کران مخصوص تو می باشد.

از عظمت ، قدرت و شوکت و زیبایی و مهربانی تو چه بگویم ؛ که هر چه بگویم و هر چه دیگر سخنوران بگویند تو برتر و والاتراز آنی که می گوییم .

ستایش بی منتها مخصوص تو می باشد که با لطف و کرمت ما را آفریدی و انواع و اقسام نعمت ها را بی منت در اختیارمان قرار دادی .

البته ما بندگان هرگز نمی توانیم شکر و سپاس تو را به جای آوریم ، که اگر تمام وجودمان دهان شود و دائم روز و شب به ستایش و سپاس تو مشغول گردیم ؛ هرگز نخواهیم توانست شکر یکی از الطافت را به جای آوریم !

پس ای خدای مهربان ! تو خود ما را ببخشای که بندگانی ناسپاس و درمانده ایم .

آری ، آری ، تو ما را از عدم به صحنه ی گیتی آوردی و فراوان نعمت بخشیدی ،در حالی که هیچ به ما نیازمند نبودی .

سپاس فراوان و بی کران تو راست که ذره ذره عالم امکان ، نشان از قدرت و عظمت و پاکی توست . تویی که غنی مطلقی و همه خلائق گدایان درگاه تواند .

ابتدای هرکاری به اذن تو و انتهای هر امری به سوی توست . تویی آن خدای یگانه بی مِثل و نظیر که هیچ شباهتی با مخلوقات خویش نداری .