سیمای جهان تاب : حکمت نامه امیرالمؤمنین علیه السلام صفحه 579

حکمت بیست و ششم : نبرد علی علیه السلام با معاویه برای احیای حق و ابطال باطل

اشاره

حکمت بیست و ششم :

گواهی می دهم که تو برای رضای خدا و مقابله با باطل ، با معاویه و پیروانش به جنگ پرداختی .

تو در همان روزهای اول خلافتت معاویه بن ابی سفیان را از امارت بر سرزمین شام خلع نمودی . معاویه در زمان خلیفه ی دوم به عنوان امیر شام منصوب شد و در زمان خلیفه ی سوم _ عثمان _ که خود از خاندان اموی بود ، امارت معاویه در آن سرزمین مهم بسیار مستحکم تر شد .

تو معاویه را از حکومت شام خلع نمودی ؛ زیرا او انسانی فاسد و تبهکار بود . او و پدرش ابوسفیان از منافقان سپاه اسلام بودند . آنان قبل از فتح مکه تا توانستند علیه اسلام به مقابله و جنگ برخاستند ؛ اما با فتح مکه که شمشیر اسلام زیر گلوی آن دو قرار گرفت ، برای حفظ جان خود اظهار اسلام نمودند و در باطن مخالف و دشمن دین خدا بودند .

معاویه بن ابوسفیان همان کسی بود که در سه جنگ بدر ، احد و خندق پرچم دار سپاه کافران بود و تو در آن سه نبرد پرچمدار سپاه اسلام بودی .1

تو او را خوب می شناختی و می دانستی که او در باطن هیچ عقیده ای به خدا و روز قیامت ندارد .

معاویه و پدرش و خاندان وی همان شجره ی خبیثه ای هستند که خداوند در کلام جاویدش از آنان چنین یاد کرده است :

و مثل کلمه ی خبیث ، مانند درخت پلیدی است که ریشه ی استواری ندارد .2

آن گاه که تو معاویه را از امارت شام خلع نمودی ، او زیر بار نرفت و با تو به مخالفت برخاست ؛ اما تو بر تصمیم خود در خلع معاویه از امارت مصرّ بودی و