سیمای جهان تاب : حکمت نامه امیرالمؤمنین علیه السلام صفحه 716

حکمت نامه ی سی و دوم : استنادات

حکمت نامه ی سی و دوم :

استنادات .

1 _ آن گاه که خداوند متعال به ملائکه فرمود که می خواهد بشری را خلق کند که جانشین وی باشد ، آنان گفتند : آیا می خواهی انسانی راخلق کنی که روی زمین خون بریزد و فساد کند ، و خداوند به آنان فرمود : من چیزی درباره ی این موجود می دانم که شما نمی دانید . ( سوره بقره ، آیه 30 )

ملائکه فقط یک روی سکه را دیدند ، و آن بعد منفی انسان و شقاوت وی بود ؛ اما آن بعد ملکوتی انسان که « رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند * بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت » را ندیدند و خداوند متعال می دانست که با خلقت بشر ، هر چند بسیاری از آنان راه فسق و فجور را می پیمایند ؛ لیکن در این میان اشخاصی پیدا می شوند که عالی ترین قله های ارزش های الهی را فتح می کنند و وجود مبارک امیرالمؤمنین علیه السلام این گونه بود .

اگر ملائکه می دانستند که در میان همین بشر نا سپاس و گنه کار انسانی چون فرزند ابی طالب علیه السلام پا به عرصه ی دنیا می گذارد و برای یک لحظه هم جز برای رضای الهی گام نمی نهد ، هرگز به خدا نمی گفتند : چرا بشری را می خواهی خلق کنی که خون می ریزد و فساد می کند .

2 _ تاریخ مفصل اسلام ، حسین عمادزاده ، ص 211

3 _ نهج البلاغه ، خطبه 27

4 _ نهج البلاغه ، خطبه 19

منظور امام علیه السلام این است که « اشعث بن قیس » یک بار وقتی که کافر بود اسیر شد و بار دیگر آن گاه که مسلمان شد و شمشیرها را به سوی قبیله اش راهنمایی کرد ، مربوط به جریانی است که اشعث قبیله ی خود را فریب داد تا خالد بن ولید آن ها را غافلگیر کند و از دم شمشیر بگذراند پس از آن خیانت او را با لقب « عرف النار » ( چیزی که آتش را بپوشاند ) می نامیدند