معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 102

پاسخ اول:

سند آن متصل نیست. علامه شوكانی در كتاب «نیل الاوطار» گفته است: «طحاوی، به علت مقطوع بودن خبر، آن را ضعیف و علیل شمرده است. و گفته است ابن ابی ملیكه از ام سلمه این حدیث را نشنیده است و در این باره به روایت لیث از ابن ابی ملیكه از یعلی بن ابی مملك از ام سلمه استناد كرده است.

اما علامه حافظ ابن حجر گفته است: ایراد یاد شده، ایراد نیست.

زیرا ترمذی «حدیث مورد بحث را» از ابن ابی ملیكه، از ام سلمه، بدون واسطه نقل كرده و آن را صحیح دانسته است و به اسنادیكه در آن یعلی بن مملك نام برده شده ترجیح داده است. پایان گفته شوكانی.

جواب دوم:

مقصود رسول خدا (ص)، از وقف كردن در پایان آیات این بوده كه به یاران خود، فواصل آنها را تعلیم و جایز بودن وقف در انتهای هر آیه را اعلام فرماید.

محقق جعبری گفته است: استدلال كردن به این حدیث كه، وقف در فواصل آیات، وقف سنت است درست نیست، زیرا قصد از این وقف‌ها، اعلام فاصله‌ها است، و عده‌ای از این معنی غفلت كرده و آن را وقف سنت نامیده‌اند، و حال آنكه این وقف، وقف بیان است، برای اینكه هر عملی سنت نیست مگر آنچه پیامبر اكرم (ص) آن را به طور تعبد انجام دهد. انتهی