معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 146

وقف در «تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ» را به خاطر نزدیك بودن «بِیَدِكَ الْخَیْرُ» نبخشیده‌اند.

هم چنین راضی نشده‌اند «تُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ» وقف شود برای اینكه به «وَ تُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ» و به «وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ» آیه 26 آل عمران/ 3 نزدیك می‌باشد.

گاه وقف در همه این موارد در حال جمع قراءات مختلفه «تحقیق و ترتیل» طول مدت، بررسی زیاد، به قصد تعلیم، مغتفر است و لذا به دلیلی كه گفتیم به ما قبل ملحق می‌شود بلكه نیكو خواهد بود. چنان كه مقتضی وقف عارض شود مثل بیان معنی، توجه دادن به یك امر مبهم، باز وقف می‌شود حتی اگر «فاصله» كوتاه باشد بلكه اگر كلمه‌ای تنها باشد با آن می‌شود ابتدا كرد چنان كه به وقف كردن در بلی و كلّا و امثال آنها و هم چنین به جواز ابتدا از آنها تصریح كرده‌اند برای اینكه- گاه- كلمه در مقام جمله قرار می‌گیرد. آنچه از «نشر» نقل كردیم پایان یافت.

*** مسأله چهارم: در قرآن كریم، وقفی كه به لحاظ شرعی واجب باشد، و قاری در ازای آن پاداش داشته باشد و اگر تركش كند مجازات شود، وجود ندارد.