معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 148

قصد معنی نكرد مانند اینكه بی‌جهت وقف كرد یا ضرورتی ایجاب وقف كرد گناهی بر او نیست و حرجی برایش نخواهد بود.

ولی برای قاری قرآن سزاوار است: در حال قرائت بیدار باشد، در آنچه می‌خواند تفكر و تدبر كند، معانی آیات را بفهمد تا از وقف موهم احتراز نموده و به مذمت و حرج دچار نشود.

*** مسأله پنجم:

امام بدر الدین زركشی، در كتابش، «البرهان فی علوم القرآن»، یادآور شده كه: در همه قرآن، در لفظهای «الذین، و الذی»، دو وجه جایز است.

1- وصل به ما قبل بنابر اینكه الفاظ فوق، صفت ما قبل است.

2- قطع، بنابر اینكه آنها خبر مبتدای محذوف هستند.

مگر در 7 مورد از قرآن كه باید، در آن موارد، از، «الذین»، و، «الذی»، ابتدا كرد. آنگاه به ذكر موارد هفت گانه پرداخته است.

مقتضی قول امام زركشی، «در همه قرآن ...» عمومیت است یعنی در هر كجای قرآن این دو لفظ وجود داشته باشد دو وجه گذشته در آنها جایز می‌باشد، فرق نمی‌كند در اول آیه یا در وسط آیه قرار داشته باشند.

در صورتیكه چنین نیست آنچه در وسط آیه قرار دارد وقف در ما قبل