معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 171

چیز دیگری نیست و وقتی «بَلی مَنْ أَسْلَمَ ...» جمله مستانفه تعلیلیه باشد با ما قبل خود رابطه معنوی خواهد داشت نه رابطه لفظی و لذا وقف در بلی، وقف كافی خواهد بود.

آیه سوم:

«وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنْطارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْكَ وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدِینارٍ لا یُؤَدِّهِ إِلَیْكَ إِلَّا ما دُمْتَ عَلَیْهِ قائِماً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَیْسَ عَلَیْنا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبِیلٌ وَ یَقُولُونَ عَلَی اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ بَلی مَنْ أَوْفی بِعَهْدِهِ وَ اتَّقی فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ» 75 و 76 آل عمران/ 3:

و كلمه «بلی» در آیه، قول یهودیان (لَیْسَ عَلَیْنا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبِیلٌ) عربها راهی بر علیه ما ندارند را باطل می‌كند آنان با این سخن چنین قصد كرده‌اند كه: در آنچه از دارائی عرب بدان دست یافته‌ایم بر ما گناه و ناراحتی، مذمت و ملامت وجود ندارد زیرا آنان مثل ما اهل كتاب نیستند.؛ و این همان معنی توصیف عربها با كلمه امیین می‌باشد.

یهودیان با این عقیده گناه و ناراحتی خود را درازای به چنگ آوردن اموال عرب نفی كرده‌اند و كلمه «بلی» این نفی را ابطال كرده است و وقتی نفی گناه و ناراحتی از آنان نفی شود هر دو آنها برایشان ثابت شده است و مستحق ملامت و مذمت شده‌اند پس این كلمه آنچه را از خودشان نفی كرده‌اند به آنان ثابت كرده است. و قول باری تعالی «مَنْ أَوْفی بِعَهْدِهِ وَ اتَّقی فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ» آنكه به پیمان خود وفا كند و تقوی و پرهیزگاری پیشه نماید خدا پرهیزگاران را دوست