معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 173

مؤمنان، وسیله سه هزار فرشته نازل شده را نفی می‌كند و كفایت كردن آنان را اثبات می‌نماید زیرا چنان كه عدم كفایت ابطال شود كفایت كردن ثابت خواهد شد.

و قول خدای تعالی، (إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا ...) وعده كریمانه خدای عز و جل، نسبت به بندگان خود می‌باشد به اینكه اگر در برابر دشمن استقامت و پایداری بیشتری از خود نشان دهند و به سختی و ناگواری جهاد صبر كنند و در اجرای اوامر خدا و خودداری از مخالفت مولی پرهیزگاری داشته باشند خدای لا یزال امدادهای زیادتری را نصیب آنان خواهد ساخت و این جمله نیز محلی از اعراب و ارتباط لفظی با ما قبل خود ندارد و ارتباط فیما بین آنها معنوی و وقف بر «بلی» وقف كافی است.

آیه پنجم:

اشاره

وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلی شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هذا غافِلِینَ» 172 سوره اعراف/ 7 امام نحویون ابن هشام انصاری در كتاب «مغنی اللبیب» یادآور شده كه «بلی» حرف جواب و مخصوص نفی است و ابطال آن را می‌رساند چه «نفی مجرد» باشد مانند ماقام زید یا «مقرون به استفهام» واقعی باشد مانند اما قام زید كه در جواب می‌گوئی بلی. یا نفی مقرون به «استفهام تقریری» باشد، و استفهام تقریری عبارت