معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 179

و قرآن كریم در اسلوب این آیه كریمه صورت منفی گفته را كه بعد از همزه واقع شده و معنی همزه را لحاظ كرده است، و به همین جهت جواب با «بلی» داده شده چنانچه در آیه سابق عمل شده است و سؤال و جواب هر دو از جانب خدای تعالی می‌باشد و در آوردن جواب اشاره است به این كه جواب همین است و بس، و غیر آن جوابی وجود ندارد. با توجه به آنچه گذشت وقف در «عَلی أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ» كافی خواهد بود برای اینكه بین سؤال و جواب ارتباط معنوی محقق است نه رابطه لفظی.

و جمله «وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ» معطوف به جمله‌ای است كه «بلی» در جای آن قرار گرفته است و تقدیر چنین می‌باشد:

او به این كار قادر و توانا می‌باشد او آفریدگار دانا است و مقتضای عطف جایز نبودن وقف در «بلی» است ولی به خاطر اینكه عطف جمله است و نه لفظ مفرد، جایز است در بلی نیز وقف شود، با این تفاوت كه وقف كافی نیست، بلكه وقف حسن یا وقف صالح است، و بهر حال بهتر است این مورد نیز جزء مواردی به شمار آید كه وقف كردن در آن‌ها رجحان دارد.

*** آیه هشتم:

«قالُوا أَ وَ لَمْ تَكُ تَأْتِیكُمْ رُسُلُكُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا بَلی قالُوا فَادْعُوا